An adventurous update from magical Ubud

Eindelijk weer een bericht uit het tropische Bali.  Ik ben afgelopen donderdag in Ubud gearriveerd, maar aangezien ik dit keer niet de luxe heb van wifi in mijn homestay en de wifi waar die moet werken vaak niet werkt, heb ik alle avonturen maar even opgespaard, zodat ik nu een lekker lang bericht kan sturen (want ik begrijp dat jullie mijn verslaglegging tot op heden wat aan de korte kant vonden :-p).

Donderdag vanuit Sanur met mijn prive chauffeur richting Ubud vertrokken. Het was een mooie route met als enig minpuntje dat we allerlei te toeristische trekpleisters bezochten (ik weet het, ik had 'm zelf geboekt, maar was even vergeten dat ik daar dus echt geen zak aan vind). We zijn bij een batik shop geweest, was best leuk om te zien hoe ze daar op traditionele wijze kleding besmeuren en schilderijen maken; beetje jammer alleen van al die toeristen. Ook nog bij een zilversmid geweest, was leuk om te zien hoe ze daar met de hand de mooiste sieraden en andere zilveren spullen maken. Heb er nog een mooi hangertje gekocht, Balinees teken voor good luck (de Goden van vuur, water en wind... en nee, dit is niet te tegenhanger van Earth, Wind en Fire); beetje jammer alleen van al die toeristen. Daarna op pad naar Goa Gajah, oftewel de Elephant Cave. Daar had ik wel zin in, want olifanten zijn leuke beesten. Daar aangekomen eerst nog even entree betalen om daarna de grootste deceptie van mijn leven te krijgen: in de Elephant Cave zijn helemaal geen olifanten...ongelofeloos toch. Je noemt een vissenkom toch ook een vissenkom, omdat er vissen in zitten...of een hondenhok, of paardenstal... Ach goed, het was niet anders, beetje rond gekeken daar, maar had het snel gezien. Daarnaast beetje jammer van al die toeristen. We hebben ook Monkey Forest hier in Ubud bezocht, maar na de tegenvaller eerder die dag, aarzelde ik even bij het moeten betalen van entreegeld. Totdat het eerste schattige aapje zich aan mij op drong en een aantal anderen, in formaat varierend, snel volgden. Hele park zat vol met die beesten (kijk, zo hoort dat!) en ze waren nog brutaal ook (dan is Aapje a.k.a tha Monk wel een stuk beter opgevoed, ondanks zijn commando training bij de Russische maffia). Het enige jammere waren natuurlijk allemaal die toeristen, maar in dit geval kon ik dat wel door de vingers zien. Ten slotte nog een rijstveld bezocht, echt prachtig. Mijn personal guide wilde me ook nog even een rijstterras laten 'beleven' en we hebben dus een flinke tour maar beneden gemaakt (heenweg via de "difficulty level: expert"-route) waarbij ik flink op mijn derriere ben gedonderd (deel 1). Onderweg te schattige meisjes ontmoet die allemaal op de foto wilden (en daar achteraf natuurlijk wel rupiahs voor wilde hebben. Note to self: volgende trip naar de bush bush ballonen meenemen, dat houdt ze wel zoet) en Bizarro heeft een Balinese vriend gemaakt van rond de 125 (hij noemt 'm z'n personal healer). Op de terugweg hebben we de 'eenvoudige' route genomen, maar dat was wel omhoog en geloof me dat ga je voelen in je kuiten :-s Moe maar voldaan de top weer bereikt en al met al een leuke ervaring, maar ja... beetje jammer van al die toeristen.

Ik zit in een erg mooie homestay in Ubud, inmiddels wel al 3x van kamer gewisseld, maar dat hoort zo bij iemand zonder vaste woon- of verblijfplaats, he. Had een paar dagen een erg leuke Franse buurvrouw, waar ik een bijzondere klik en gelijkenis mee had. 's Avonds bij Laughing Buddha wat gaan eten en een Nederlands en Engels meisje leren kennen en twee Ozzies waarmee we nog wat cocktails zijn gaan drinken tijdens het extended happy hour. Daarnaast heb ik alweer een paar heerlijke massages gehad, heeft het hier al een paar keer kei en kei hard geregend (Balinese Goden pissen echt veel en hard) en stonden de straten volledig blank. Ik was net onderweg naar een wifi spot toen dat gebeurde,  maar de rastafari die er de oorzaak van was dat ik deze niet voor de stortbui kon halen, heeft me wel netjes met de auto naar huis gebracht. Heb daarnaast ook deelgenomen aan een chakra meditatiesessie bij de Yoga Barn (apart, to say the least). En mijn grootste avontuur tot nu toe: een walking tour door de omgeving. Om 5.15u uur stond ik 's ochtends op mijn balkon van het vroege Bali te genieten; echt prachtig, maar dat doe ik aan t strand nog wel een keer over. Nog uurtje in bed gaan liggen en toen op pad, lekker door het rural Bali. Passeerde nog twee scholen waar kindertjes aan het zingen en dansen waren en uitbundig naar me zwaaiden. Klein stuk grote weg gelopen, maar daarna de dirt road op, tussen de rijstvelden in en overal riviertjes en plots verschijnende boerderijtjes met bijbehorend vee in the middle of nowhere. Echt mooie trip, maar dit was pas het begin.... Op zo'n driekwart van de route stopt er een Balinees op z'n scooter en begint the usual chit chat: what's your name, where you from, etc. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam begon hij uitgebreid te vertellen hoe dankbaar ze de Nederlanders op Bali zijn: zij hebben namelijk in 1927 een dam in de rivier gebouwd. Om zijn dank naar mijn grootouders uit te spreken, bood hij me een trip naar de rivier aan en wilde de dam laten zien. Zijn aanbod heb ik dankbaar aangenomen (intuitie zei ja) en achterop zijn scootert zijn we naar een plek buiten het dorp gereden. Daar geparkeerd en op de voet verder, eerst een hele (hele, hele, hele) lange trap af. Bij de rivier aangekomen, vertelde Wayan (nummer 67) dat hier een stuk van Eat, Love and Pray was opgenomen dat Gulia Rober hier had gelopen (note to self: na vakantie film nog een keertje kijken!). Uniek om hier te staan, want menig toerist zal de plek niet weten te vinden en de afdaling niet wagen. Maar dit, zo zou niet veel later duidelijk worden, was slechts het begin. Een brute, slopende tijgertocht door de tropische jungle van Bali volgde. De rivier aan onze linkerzijde begaven we ons op de meest onbegaanbare, 5 centimeter brede paadjes, eerst steil omhoog, daarna weer omlaag om uiteindelijk veelvuldig een aantal prachtige uitzichten tegen te komen, klaar om op een postcard gedrukt te worden. Het zweet liep ons beiden over het voorhoofd, zijhoofd, onze rug en op andere plekken waar vocht naar beneden kan lopen. Dacht op een gegeven moment dat we niet verder konden, maar er bleek toch echt een soort van paadje-dat-geen-paadje-genoemd-mag-worden naar boven te lopen. Wayan ontpopte zich tot een ware redder in nood en heeft me meerdere keren van een flinke valpartij gered. Zonder deze man had ik nu waarschijnlijk ergens met gebroken benen tussen het onkruid bij de rivier gelegen...echter, zonder deze man had ik dit gevaar natuurlijk nooit opgezocht. Op wonderbaarlijke wijze hebben we uiteindelijk de dam bereikt; dat iemand in dit gebied de 'weg' weet, gaat mijn verstand nog steeds te boven. De terugweg zou simpeler zijn. Ware het niet dat mister guide zelf enorm van de woeste natuur houdt en daarom voorstelde om niet via de gewone 'weg' terug te gaan, maar dwars over de rijstterrassen. Dit was echt een prachtige route, het authentieke Bali. Over 10 cm brede randjes van het rijstterras lopen, met zover je kijken kon alleen maar rijstterrassen en locals die daar in de brandende hitte aan het ploeteren waren. Wederom heeft mijn held me veelvuldig van een duik in een 2 meter lager gelegen rijstterras gered, want hij wist precies op welke plekken de grond wat minder stevig was. We hebben ook nog een waterslang gespot, maar die had geen zin in pottekijkers en maakte zich uit de voeten (voor zover deze uitdrukking van toepassing kan zijn op een voetloos dier). Later hoorde ik overigens dat die beesten giftig (kunnen) zijn, maar alsnog is ondergetekende banger voor een 3 cm grote spin. Toen we uiteindelijk weer bij de scooter kwamen, hebben we samen genoten van een heerlijk Kent mentholtje en nog even gefilosofeerd over het leven. Maar wat een ontzettend bijzondere ervaring was dit, I'll never forget!

De kookcursus kan ik wat korter over zijn: die was geweldig. Wederom helemaal buiten de stad en Wayan (weer een nieuwe) en zijn vrouw Puspa hebben een er een waar Balinees eetfestijn van gemaakt. Jullie smaaktest volgt in Nederland, maar ik kan jullie vertellen dat het Balinees eten heeeerlijk is. Tijdens de excursie naar een rijstveld voorafgaande aan het koken ben ik mijn fotomaakapparaat nog kwijt geraakt, maar ook deze Wayan ontpopte zich tot een redder in nood en vond 'm terug. Resultaat was wel dat ik sindsdien miss camera werd genoemd, maar zijn uitspraak dat ie me nooit zou vergeten maakte dat meteen weer goed.

Ten slotte ben ik gisteravond gaan eten bij een tentje waar ik al een tijdje naar toe wilde, Coffee & Silver, alwaar ze wifi zouden hebben en wat me ook om andere redenen op miraculeuze wijze aantrok. Daar aangekomen klonk de werkelijk prachtige muziek van een live bekende-muziek-met-een-jazzy-sausje bandje, waarvan ik enorm heb genoten. Maar nog meer heb ik genoten van het ongelofelijk inspirerende gezelschap dat ik daar heb gehad. Zal jullie niet met alle details lastig vallen, maar ik was enorm onder de indruk van de man die ik hier heb ontmoet, de inzichten die hij me gaf (bam, right in your face), de goeie maar bovenal erg leuke gesprekken en vooral de gezellige avond die we afsloten bij een shisha bar van, jawel, een Nederlandse eigenaar (leuke vent en eindelijk hoorde ik weer eens een zachte g). 

Voor de mensen die nu nog steeds niet leesmoe zijn (en van jaloezie nog niet zijn gestopt met lezen) nog wat leuke wist-je-datjes. Voor de anderen: signing off for now. No worries als jullie niets van me horen. Heb het enorm naar m'n zin, heb alleen geen zin om een dagtaak te maken van het zoeken naar een werkende wifi hotspot. En qua zorgen: het wassen van ramen is gevaarlijker dan rondreizen op Bali. Echt, ik zou hier bij wijze van spreken mijn spaargeld op straat durven leggen, een wandeltour van 6 uur door de omgeving te maken en er een geldprijs op zetten dat mijn spaargeld er bij terugkomst nog ligt. Mocht dat niet het geval zijn, heeft de vinder het vast netjes bij mijn homestay afgegeven. Toen ik mijn fotocamera kwijt was, wist ik ook gewoon 100% zeker dat ik 'm ergens was verloren, en dat niet een van die paupers op de lokale markt hem 's ochtends uit m'n tas had gejat.

Love y'all!

Wisten jullie dat...:
- ik even schrok van de koekjes die ik had gekocht; gelukkig blijkt high cal voor veel calcium te staan en niet voor veel kalorieen;
- het langzaamaan erg lastig wordt om alle visitekaartjes die ik van potentiele tourguides ontvang nog uit elkaar te houden;
- dat niet gek is, aangezien het allemaal Wayans en Nyomans zijn;
- ik ongelofelijk veel spierpijn in m'n benen had van het beklimmen van de rijstterassen; 
- ik om die reden erg veel moeite had de trap naar mijn kamer op de tweede verdieping op en af te komen;
- het daarnaast erg pijnlijk was door de stad te lopen, aangezien het berg op en af gaat en de stoepen om de meter een stoeprand van 30 centimeter hebben;
- Wayan (nr 67) riep "don't fall, it's very slippery here', maar ik nog geen 2 seconden later kei hard op mijn achterwerk stuiterde (deel 2), op een stenen trap welteverstaan; 
- het geluid hierbij enig was: "plof";
- dat ik hem waarschuwde dat hij gezien de bovengenoemde gebeurtenis niet moest zeggen dat ik NIET moest vallen toen we op een 10 centimeter breed randje van een rijstterras balanceerden, met aan weerszijden een rijstveld met een kleine 15.000m3 liter water;
- hij daarom erg moest lachen, maar hoe dan ook heeft deze man meerdere keren mijn leven gered waarvoor hulde;
- de chakra meditatie bij de yoga barn plaats vond, die vanaf heden de yoga darn heet, want het ding is darn lastig te vinden;
- ze hier dol zijn op mijn Kent menthol sigaretjes;
- ik met dank aan de uber grappige Pupsa een nieuw levensmotto heb: "...and a little bit more... for good luck!"
- ik bij Bali Buddha onder het motto "ik wil alles een keer geprobeerd hebben" een traditionele healthy women shake heb gedronken, de welbekende sehat wanita;
- dit goedje er verdacht uit zag, net zo rook en ook zo smaakte;
- het effect niet meteen merkbaar was, maar ik er voor t gemak maar even van uit ga dat ik nu de gezondste vrouw van Bali ben;
- Bizarro een sehat pria heeft gedronken en mogen jullie 3x raden wat dat betekent ;-)
- ze hier i.t.t. in Thailand een uitgebreider vocabulaire hebben;
- ze zowaar vragen "miss, transport??", maar dat dan wel om de 5 meter;
- ze wanneer je met nee antwoord om onverklaarbare reden vragen "maybe tomorrow?";
- iemand op straat vroeg of ik aan yoga deed. Ik zo "yes, but how do you know?";
- hij doodleuk antwoordde met "you have yogaface";
- bbc staat voor XXXXX banana en coconut;
- ik dat een hele rare naam vind voor een televisiezender;
- de overheerlijke arak bij wet blijkt te zijn verboden, aangezien mensen er ziek van zijn geworden en een toerist zelfs dood is gegaan;
- dat gevaar alleen schijnt te bestaan als je het goedje mixt met andere sterke drank;
- ik me dus nu compleet onsterfelijk voel;
- ze de Nederlanders hier eeuwig dankbaar zijn, aangezien ze hebben geholpen met het ontwikkelen en aanleggen van een ubersociaal watersysteem voor de rijstvelden;
- ik graag nog meer wisten jullie datjes uit mijn briljante writers mind had geperst, maar moet NU even gebruik maken van een werkende wifi hotspot;
- to be continued!!!