Sodwana Bay

Eigenlijk wilde ik héél graag naar Mozambique, naar de bounty stranden (dat wil ik nog steeds heel graag). Gewoon lekker een paar dagen strandhangen, relaxen en snorkelen. Maar wat bleek, onze JD mochten we sowieso niet mee nemen de grens over. Maar we konden ook nergens een auto huren waarmee we over de grens mochten. Dus moesten we wat anders verzinnen. Met dank aan de Lonely Planet ben ik toen uitgekomen bij Sodwana Bay, divers paradise in het noorden van de oostkust van Zuid Afrika. Zondag zijn we richting Sodwana Bay vertrokken. Wederom prachtige landschappen gezien onderweg. Vooral Kwazulu Natal was erg mooi, helemaal in de bergen en zo. Maar Kwazulu Natal was ook erg nat, want toen we Piet Retief uitreden is het begonnen met regenen en dat is eigenlijk niet meer opgehouden. Echt nier normaal hoe hard het regende, je zag bijna geen hand voor ogen. En niet plaatselijk, zoals we gewend waren (toen we naar Durban reden hebben we onderweg ook plaatselijke hoosbuien gehad), maar echt uren lang. Toen hebben we besloten om niet door te rijden naar Sodwana Bay, want dat hadden we niet meer gehaald voor het donker. En met kei harde regen in het donker op onverlichte wegen leek me niet echt verantwoord. We zijn toen gestopt in Mkuze, zo’n 200 km vóór Sodwana Bay. Volgens de Lonely Planet (toch wel erg handig, dat boekje) was Ghost Mountain ten zuiden van Mkuze “an important burial place for the Ndwandwe tribe and it has a reputation for eerie occurrences, usually confined to strange lights and noises. Occasionally human bones, which date from a big battle between rival Zulu factions in 1884, are found near Ghost Mountain”. In Mkuze lag Ghost Mountain Inn, geen vervelende plek om te stranden (zie foto’s). Voor Zuid Afrikaanse begrippen was het behoorlijk duur (1000 rand voor een kamer), maar met z’n drieën betaal je dan ongeveer 33 euro p.p. Het was echt een ongelooflijk decadente plek. We hebben heerlijk gegeten en ik heb zelfs ’s avonds om 22.00 (het was inmiddels gestopt met regenen) nog heerlijk buiten kunnen zwemmen! Daarna nog lekker een wodka jus gedronken aan de bar (de eerste échte wodka jus in Zuid Afrika), welke heeeeerlijk was! Cindy, Mark en Dylan hebben ook nog gebeld die avond (Cindy, Mark en Dylan zijn lief! En Lauran natuurlijk ook, maar die lag vast al in bed), dat was wel heel leuk (al was de verbinding erg slecht).
De volgende dag na het ontbijt vertrokken naar Sodwana Bay. Aangezien bij Hluhluwe (spreek uit: shloo shloo wee) de enige verharde weg naar Sodwana lag, moesten we eerst helemaal daar naartoe rijden en daarna weer naar het noorden richting Sodwana Bay. Dit was behoorlijk om, maar wel een prachtige route. Onderweg ontzettend veel koeien tegengekomen, die ook gewoon op de weg lopen en zo. En uiteindelijk kwamen we dan bij Sodwana Bay aan. We moesten toen eerst betalen om het Sodwana Bay National Park in te komen (want de lodges lagen in dit park). De route naar de lodges toe was werkelijk adembenemend mooi. Echt zo’n klein weggetje door de jungle leek het wel. Hoge planten en bomen aan weerszijden van de weg en ook boven je was het helemaal dichtgegroeid. De zon prikte op sommige plekken door de begroeiing heen, wat een prachtig licht gaf. Qua sfeer leek deze plek een beetje op het tropische paradijs uit The Beach. Echt een geweldig plekje. Uiteindelijk bij een ander checkpoint aangekomen. Hier bleek dat het Sodwana Bay Resort helemaal volgeboekt zat. Uiteindelijk zijn we toen terecht gekomen bij Coral Divers. Dit was een resort voor duikliefhebbers (dus gegarandeerd veel plezier!!!) en hier hebben we een cabin gehuurd voor twee nachten. Ik had lekker m’n eigen cabin, met private bathroom (je moest dan wel buitenom naar de badkamer toelopen (best freaky ’s nachts), maar geweldig hoor, lekker in de buitenlucht douchen, tussen de mieren, insecten (gelukkig geen kakkerlakken of spinnen), salamanders en apen en zo). Wat een prachtige plek, niet normaal. Ik was helemaal verliefd op mijn cabin. Echt in de bosjes, je kreeg er zo’n back to nature gevoel van, heerlijk! Renate en Frank hadden niet genoeg geld bij zich en moesten daarom weer de hele route terug rijden naar het eerste dorpje waar enigszins leven was om te pinnen en ik besloot lekker bij het resort te blijven. Ik ben toen aan het bier gegaan (Amstel!) en lekker aan het zwembad gaan liggen. Daarna nog even een frisse duik genomen en in contact gekomen met een paar studenten van North West University in Potchefstroom (in de buurt van Vanderbijlpark). Zij waren daar met een hele groep van ongeveer 15 personen en ik heb veel met hen opgetrokken. Erg leuke mensen!!! We hebben ook telefoonnummers uitgewisseld en begin februari ga ik in ieder geval naar Potchefstroom om daar met hen tijdens de intro te gaan feesten, whoehoe! ’s Avonds lekker gegeten en wat gedronken. Er heerste zo’n echt duikerssfeertje (heerlijk!) en het was een heel gezellige avond. Nog een tijdje met de studenten en met een paar duikers uit Cape Town zitten kletsen. Zij hadden Jack Daniels bij zich en gemixt met cola (nu omgedoopt tot Jack Delicious) was het een heerlijke aanvulling op het Amstel bier (écht lekker is het toch niet). ’s Avonds terug naar de cabin was erg spannend, want het was pikdonker, er liepen overal beesten (de apen liepen er gewoon vrij rond), maar wel een prachtige sterrenhemel. Ow ow ow, wat waren er veel sterren, geweldig!
De dag erna vroeg opgestaan en na het ontbijt ben ik snorkeluitrusting gaan huren. En toen met de shuttle naar het strand, wederom over zo’n prachtig paradijselijk jungle weggetje. En het strand zelf was ook echt paradijselijk. Aangezien Sodwana Bay maar een klein plaatsje is en geen groot toeristenoord, was het er aangenaam rustig. Er waren wel veel duikers (ofcourse), maar voor de rest waren er niet eens zo gek veel mensen. Hier een plekje op het strand gezocht en nog een tijdje met een visser zitten praten. En daarna was het dan zover… mijn eerste snorkel ervaring! Whoehoe! De eerste halve minuut onder water was wel even eng, maar als je gewoon rustig ademt is er niets aan het handje. Daar ging ik dan, snorkel snorkel. En maar speuren naar vissen, maar geen vissen te bekennen. En net toen ik me af ging vragen “waar zijn de vissen nou?” kwam ik warempel een hele school vissen tegen. Dus ik kei enthousiast “Eeeeeeej, visjuhs!!!!!!! Hallo visjes!!!!!!” [zwaai zwaai] en hup, slok water binnen, hahahaha. Je kan dus niet praten onder water, Inge. Ik lag helemaal in een deuk. Het waren van die zebra visjes (zwart/wit gestreept, ik weet niet hoe ze heten hoor… Sander en mam, dat weten jullie vast wel, help eens even!). Het was echt een geweldige ervaring om zo tussen de visjes te zwemmen (ja, jullie hebben gelijk!). En als we wat langer waren gebleven in Sodwana Bay was ik zeker een Padi cursus gaan doen (kostte slechts 165 euro voor drie daagse cursus volgens mij). Ook heerlijk in dat warme water (toch beter dan koud Spaans zeewater in mei hoor). En echt veel vissen gezien daar… zebra visjes dus, zwart/wit gestreept (veel kleintjes, maar ook een paar heule grote) en ook nog zwart/wit gestreepte met een gele staart. Ook oranje vissen met groene strepen, donker grijze visjes met blauwe vinnen, oranje vissen met witte staart (of andersomm haha), veel witte vissen (kleintjes maar ook een paar hele grote) en oranje vissen en zeeschildpadjes en zo lekker tussen de scholen vissen mee gezwommen. Echt mooie vissen gezien, jessus! En ze zijn zo lief! Het was echt een geweldige ervaring, zou zo terug gaan naar Sodwana Bay. De keerzijde van het hele verhaal is dat ik in mijn enthousiasme de hele middag face down in het water heb liggen snorkelen, waardoor mijn kont en m’n rug waren verbrand, aaargh. Wat een grap. Maar zo heb ik die ervaring wel nog een paar dagen bij me kunnen dragen, hahahaha. Daarna heb ik met Lucie nog een strandwandeling gemaakt, naar plekken waar echt niemand was. Heerlijk zeg, in het middagzonnetje met een zingende Lucie in de branding over het strand banjeren. Ik heb genoten!!! Echt heerlijk tot rust gekomen hier! Sodwana Bay is echt voor iedereen een aanrader (misschien, zonder gekheid, een idee voor de duikvakantie in mei???). Na het douchen zijn we wat gaan eten. Dat was niet zo heel gezellig en Renate en Frank zijn op tijd naar bed gegaan, dus heb ik me nog even bij de studenten gevoegd. Die waren aan het braaien (zo hoort het ook). Hier heb ik nog de hele avond mee staan kletsen, was echt heel gezellig. Ook deze avond waren er weer belachelijk veel sterren, echt prachtig. Het is hier ’s avonds en ’s nachts ook écht donker dus komen die lieve sterretjes nóg beter tot hun recht.

De dag erna zijn we vroeg vertrokken richting Krugerpark. Als we naar Mozambique hadden kunnen gaan, was de ingang van het Krugerpark slechts een uurtje of twee rijden geweest, maar helaas was het van Sodwana naar Krugerpark wat langer: we zijn zo’n 7 uur onderweg geweest denk ik, pfff. Wat een afstanden hier. Maar dat kwam ook doordat we niet door Swaziland mochten (dat is immers een ander land waar we met JD niet naartoe mochten) en dus hebben we er helemaal omheen moeten rijden.

Toen we trouwens wegreden uit Sodwana Bay (je rijdt dan over een stuk weg met aan weerszijden nature reserves) zag ik op een gegeven moment 4 of 5 giraffen langs de weg staan. Echt super vet, zooo lief! Ik zat achterin en ik snap nog steeds niet dat Renate en Frank ze helemáál niet hebben gezien (ze reden dan ook wel met 130km/u voorbij, maar dan nog… kom op, giraffen! Hoe kun je daar nu langs kijken?). Ze stonden echt op 5 meter afstand of zo (wel achter een hek, maar toch).

Nou, dit was het Sodwana Bay avontuur. Echt een geweldige ervaring die ik niet snel ga vergeten. Op naar het Krugerpark!

Daaaag lieve mensen, ik denk aan jullie!

Veel liefs, Ingeltje