Not bad... not bad at all!

Liefies.. hier ben ik weer!

Nu komt ons eerste echte grote indianenverhaal, hoor! Aangezien we gisteren geen zin hadden weer een dag in de mall door te brengen, hadden we besloten dat we iets leuks wilden gaan doen... niet al te moeilijk lijkt me in Zuid Afrika. We wilden dan ook beesten kijken en knuffelen!!! Hier in de buurt is een groot nature reserve, Suikerbosrand, waar vreemd genoeg bijna niemand die we kennen ooit geweest is. We zijn gisterochtend lekker vroeg opgestaan (6.30... bij jullie dus 5.30 hehe) en hebben ons door een taxi (wegens gebrek aan een auto) naar Suikerbosrand laten brengen. De chauffeur wist de weg niet (was er zelf ook nog nooit geweest) en alle negers onderweg kenden het niet (kijk voor de gein eens op de kaart hoe groot dat reserve is, haha) of zeiden maar gewoon "rechtdoor", waardoor we ongeveer anderhalf uur onderweg zijn geweest. Uiteindelijk het reservaat (en de ingang!) toch gevonden. Er waren wandelroutes van 4,5 of 10 of 11 of 17 km. Wij gingen heel stoer voor de 10 km (we redeneerden dat je normaal ongeveer 5 km/u loopt en onder deze speciale omstandigheden telden we op ongeveer 3,5-4 km/u. De wandeling zou dan dus wel meevallen). We kregen een errug vage kaart mee en daar gingen we dan met ons goed gedrag... bepakt en bezakt (wandelschoenen aan! We leken net survival ladies!). In dit park zouden we o.a. zebra's, cheetahs en springbokkies en zo kunnen zien, dus we hadden er zin in. Eigenlijk wilden we, verstandig als we waren, wat extra water kopen, maar dat kon daar niet. Dus toen zijn we maar met 1/2 liter wodka... uh, water per persoon, een thermosflesje vruchtensap, sultana, 2 appels, een pak tucjes en een rol fruitella op pad gegaan. Hartstikke leuk man!! Beetje wandelen en genieten van de stilte en de prachtige natuur, al was het wel erg warm (ongeveer 28 graden) en er was weinig schaduw. Maar al snel werden de slecht begaanbare paadjes (smal en veel rotsen waar je makkelijk je nek over brak) erg steil. Zo hebben we een stuk door het park gebanjerd, waarna we (al redelijk uitgeput... wat een conditie!) boven op de eerste berg stonden. Prachtig uitzicht van hieruit!!! Toen weer verder gesjokt, omhoog en omlaag, erg vaak onze voeten stotend tegen de stenen (wat een lompe schoenen ook, die wandelschoenen, maar wel erg blij dat we ze aan hadden), en erg langzaam vooruit komend (het was erg heet en vooral berg op was gigantisch vermoeiend!). Onderweg hebben we best grote salamanders gezien... wat een prachtige en schattige beestjes. Echt van die kleine mini macho's, want ze waren zich voor ons aan het opdrukken (zal wel bij ze horen of zo, maar zag er erg grappig uit). We hebben er onderweg best veel gezien. En ook die gekke vogels met de lange staart, veel vlinders, vliegen, sprinkhanen, insecten (bijv. grote torren, ieuw) en mooie, gekleurde vogeltjes. Af en toe was de zon heel even weg en dat liep een stuk lekkerder; stond dan ook een lekker briesje. Maar het duurde maar en duurde maar, berg op en af, erg zuinig doen met het water want we moesten nog wel even. Onderweg was het lastig uitkijken naar zebra's en luipaarden, want als je niet goed naar de grond voor je keek, ging je al snel op je bakkes. Onderweg hebben we nog 2 soorten poep gezien (waarvan een soort erg vaak, maar geen idee van wat dat was... maar er moesten dus beesten zijn). Op onze tenen sluipend en speurend naar beesten liepen we daar rond... tot we op een gegeven moment iets hoorden kraken... we stonden stil en keken om ons heen... niets. Mmm... maar toen we achter ons keken.. ja hoor!!! Daar waren ze... een olifant, een giraffe, een zebra en een paar springbokkies en cheetahs, in de polonaise achter ons... echt vet gaaf, de beessies hadden ons dit keer voor de gek gehouden!!! Maar toen we nog een keer met onze ogen knipperden.. bleek het helaas een hallicunatie te zijn... de hitte tastte langzaam ons geestelijk vermogen aan (whahaha, jullie dachten natuurlijk al!).
Na 6 km van de route zou er een toilet zijn en een splitsing van de 11,5 km route en de 10 km route. Ondertussen keken we enorm uit naar deze splitsing, want dan wisten we dat we over de helft waren (en dat deze slopende wandeling (maar prachtig hoor!) erop zat); ook hoopten we dat er bij het toilet een kraantje zat waar we dat ranzige Zuid Afrikaanse water konden drinken, want ons drinken raakte langzaam op, we moesten 't zuinig aan doen, maar hadden wel dorst. Onderweg wel een paar keer gestopt, in de "schaduw" en daar even uitgerust en een slokje drinken en evt. wat eten. Duurde echt een eeuwigheid, niet normaal. Onderweg, toen we even zaten te rusten, belde Loek nog op onze Zuid Afrikaanse telefoon (dat we daar in de middle of nowhere bereik hadden, hahaha. Daar kunnen ze in Tegelen nog iets van leren!). Was echt een verrassing, hartstikke leuk!!! Op een gegeven moment zater we er wel lichtelijk doorheen (maar we zijn natuurlijk bikkels!), maar toen kwamen we gelukkig de splitsing en 't toiletje tegen (was wel even een opluchting en motivatie; we waren over de helft, THANK GOD!). Maar was een domper, geen water, boehoe. En om nu uit de wc te gaan drinken... nee. We hebben daar wel even onze taxichauffeur gebeld dat we een uurtje later zouden aankomen (toch wel onderschat). Toen weer verder gesjokt, maar na iedere berg, kwam er weer een nieuwe berg waar we helemaal over- of omheen moesten klauteren... pfff. En toen, toen gebeurde het... ik dacht heel even dat ik honden boven op de bergtop zag lopen (ik, met m'n gekke Europese mindset dacht eventjes dat iemand daar gewoon z'n hond uit aan het laten was, hihihi). Maar toen zagen we al snel dat het apen waren!!! Geweldig, wat een kick gaf dat, niet normaal. En het waren er niet een paar, maar echt de hele berg zat vol met rondrennende, lieve aapjes (wat later baboons bleken te zijn). Wat een geweldig (en onbeschrijflijk) gevoel om deze aapjes in hun natuurlijke habitat te mogen ontmoeten!!! Op een gegeven moment zagen ze ons ook, en een aapje wees naar ons en riep "oe, oe"!! Fantastische man. Er waren er echt heel veel, we hebben genoten. Daarna nog een paar bergjes moeten bedwingen en helaas hadden we geen idee waar we zaten en hoe ver het nog was (je had die kaart moeten zien, hahaha. En waar de route verder ging was ook niet altijd even duidelijk... maar wij bikkels liepen natuurlijk altijd goed (hahaha, een keer ging het door onoplettendheid in het begin bijna fout... maar we herstelden snel, anders hadden we daar nu nog gelopen waarschijnlijk). We hadden wel dorst en waren lichtelijk uitgeput (trillende benen en tintelende voeten als je stil stond... en het was warm!). Maar de aapjes hebben ervoor gezorgd dat we nog door konden, zo'n adrenaline kick gaf dat! We waren wel heel blij en opgelucht dat we na de laatste berg de "bewoonde wereld"/het finishpunt weer zagen...hehe. Weer terug gekomen een liter ranzig Zuid Afrikaans water gedronken (hoe heerlijk smaakte dat!), de tucjes lekker opgegeten en volledig onderuit gezakt even bijgekomen (we herstelden snel... bikkels hè). Hoeveel respect heb ik nu trouwens voor lekker water gekregen, damn. Dat is echt een luxe goed man. En het besef hoe hard water in een dergelijk heet en droog land nodig is, is op een confronterende manier tot ons doorgedrongen! We vinden wel dat we echte bikkels zijn (al zeggen we het zelf!), dat we deze tocht maar even gefixt hebben. Zou het zo weer doen, het was wederom een geweldige ervaring! (we brengen volgende keer natuurlijk wel meer water mee, haha). Gewoon 5 uur lang lopen, in de middle of nowhere, zonder ook maar iemand tegen te komen... alleen die fantastisch mooie beesten dan! Over 3 maanden en na meer van dergelijke avonturen, kunnen we waarschijnlijk alles aan, haha!

Morgenvroeg een afspraak op de universiteit. We zullen dan even bespreken wat wij voor elkaar kunnen betekenen, of we daar ook een werkplek met goed werkend internet kunnen krijgen en of we evt. via de uni een auto kunnen krijgen (huren is toch wel erg duur, en via de gemeente hier is nog niet zeker of dat door kan gaan.. problemen met verzekering en zo). Maar het wordt tijd dat we ons eigen vervoer krijgen, dus ben benieuwd.

Net afscheidslunch gehad met Yvonne, Myra en Agnes en Twan; zij vertrekken vanavond weer naar Nederland. Emma vertelde nog dat het festival seizoen nu echt gaat beginnen hier, dus dat wordt een top maand lijkt me zo (hard werken wordt dan beloond met allerlei leuke feestjes en zo). En we zijn al langzaam begonnen met uitzoeken wat we nog allemaal per se willen gaan doen hier... veel zaken moeten geboekt worden, aangezien het hoogseizoen is hè. We hebben nu ook een laptop, dus we kunnen nu ook gaan werken. Ook maar meteen ff DVD'tje gehuurd (The Wild), want de tv programma's zijn echt waardeloos hier, haha.

For now, adios. Ik denk aan jullie, en we doen ons best met de foto's... zitten weer een paar leuke bij!

Kussie, Inge