First message from South Africa

Heee lieve mensen!

We zitten inmiddels in Zuid Afrika. De vliegreis is prima verlopen, al was-ie wel erg lang. Maar de KLM heeft goed voor ons gezorgd!! Het eten was prima binnen te houden. Verder niet normaal hoe lang je boven Afrika vliegt. Volgens mij waren we na zo'n 2,5 uur Europa al uit. En dan alleen nog maar Afrika, jessus, wat is dat land groot. En dan de Sahara... kun je je voorstellen dat je met bijna 1000 km per uur vliegt, en dan zo'n 3 uur lang alleen maar zand ziet... hahaha. Immens allemaal hier.

Toen we bij Jo'burg aankwamen was het inmiddels donker. Heel apart om te zien hoe groot die stad ook is. En dan zie je een aantal stukken die prima verlicht zijn dus de rijkere buurten) en andere stukken zijn echt heel slecht verlicht. Als je goed kijkt, zie je dat dat dus allemaal arme mensen zijn, met golfplatenhuisjes en zo.

Op the airport zijn we opgepikt door Myra en Yvonne en Patrick en Jacob (negers!). In een uurtje zijn we toen naar Vanderbijlpark gereden. Helaas was het donker en konden we niets van de omgeving zien, maar het leek erg op Nederland zo in het donker (plat, boompjes, wegen, auto's, etc.). Helaas geen spannende dieren gezien :(

Wij zijn meteen bij ons 'definitieve' huissie afgezet. Het is een appartementencomplex in Vanderbijlpark. Toen we daar aankwamen werd er meteen door ma flodder geschreeuwd 'to keep our mouth shut, people want to sleep here'. Nou, heerlijk welkom dus, haha. Het appartement is verder prima. Er zijn twee slaapkamers (een ruime, een kleinere), maar momenteel slapen we nog samen (is wel zo gezellig!). Verder ruime woonkamer met balkon, prima keuken met diverse apparatuur (en ofcourse ons eigen vrieskissie). Badkamer met wc, douche en apart bad (zo'n luxe heb ik zelfs thuis niet, haha). En natuurlijk ook ons eigen hek voor de voordeur. Hier houden we het zeker een aantal maanden uit!

Nou, de eerste dag hebben we 'vrij' gekregen van Myra en Yvonne. Zo konden we een beetje uitrusten en wennen aan de omgeving. We hebben lekker uitgeslapen en toen wilden we eigenlijk wel wat boodschappen gaan doen. Myra en Yvonne hadden wel gezorgd voor wat cola, water en chips, maar daar redden we het natuurlijk niet lang op (na dat heerlijke voedsel van de KLM, hihi). Dus toen zijn we naar een mini winkelcentrum in de buurt gelopen. Daar bijna aangekomen realiseerden we ons dat we eigenlijk bijna geen geld hadden. Toen hebben we aan twee oudere, blanke vrouwtjes gevraagd waar we konden pinnen. Die begonnen met gebrekkig Engels (dus mengelmoes van Engels en Afrikaans... wat dus echt heel slecht te verstaan was, vooral bij hen) uit te leggen dat er hier geen ATM was. Zij wilden wel met ons mee lopen naar het 'centrum'. Toen zijn we een stuk gaan lopen met hen richting ons appartementencomplex en onderweg een beetje gekletst. Zij vertelden toen doodleuk dat er een tijd geleden nog een aantal studenten daar waren vermoord (sorry mam, maar don't worry)... heerlijk, zo'n nieuws. Renate en ik merken trouwens allebei wel dat we thuis toch lichtelijk bang zijn gemaakt door iedereen (wat eigenlijk helemaal niet nodig was, maar goed, die angst zit er nu bij ons nog wel eventjes in). Toen kwamen we uiteindelijk bij ons appartementencomplex aan, waar een van die vrouwtjes bleek te wonen. Daar stond haar auto, en zij hebben ons toen met de auto naar het dichtsbijzijnde mall gebracht (we hebben echt nog staan twijfelen om in te stappen, maar zoals ook later weer is gebleken, zijn de blanken hier jegens ons heel aardig en behulpzaam). Eenmaal aangekomen bij de mall hebben we heerlijk geshopt (stel je hier zo'n echte big Amerikaanse mall bij voor). Toen weer terug naar huis gelopen (over de welbekende rood bruine zandpaden). 's Avonds zijn we opgehaald door Myra en Yvonne en Teun en Hedwig (communicatie afdeling gemeente Tilburg... zij zijn hier tot morgen) en ofcourse Bias (onze big friend) en Patrick zijn we gaan uiteten bij een niet normaal luxe casino hier in de buurt. Dat casino is uit de grond gestampt door Amerikanen (zitten ook overal) en is belachelijk groot en luxe. We hebben hier even beetje rondgelopen (lijkt op centerparks) en daarna heerlijk gaan eten. Het eten is hier verrukkelijk en belachelijk goedkoop. Nu blijkt dus ook dat bijvoorbeeld Bias (hij is vrijwilliger bij de gemeente Emfuleni) zelf in een township woont en eigenlijk NIETS heeft. Op het moment dat zij worden mee genomen uiteten, proppen zij zich ook helemaal vol (vooral kippelever en lamsvlees, want dat is een van de weinige dingen die ze kennen), zij eten zelf de restjes van anderen op (de welbekende 'vuilnisbakken'... hè Loeki). Ook is het hier heeel normaal om een doggy bag te vragen, dus al (maar dan ook echt AL) het eten dat over is, wordt in een bakje mee naar huis genomen, en daar opgegeten, evt. door familie of zo. Dat was wel het eerst waar ik van onder de indruk was. Onze collega, eet zelf dus eigenlijk 1x per dag maispap, en voor de rest niets.... confronting hoor. Na het heerlijke eten (en de verrukkelijke wijn... Spier Discovery Sweet... kopen, kopen, kopen!!!!) zijn we volgegeten en lichtelijk aangeschoten weer in een soort van brandi bus (whoehaha, erg leuk ding ook... dat wordt nog wel een party bus) naar huis gebracht.

Nou, de tweede dag zijn we meegenomen naar een workshop van communicatie de werd gegeven door Teun en Hedwig. Hier waren een aantal mensen uit de townships aanwezig en zij kregen een workshop over het schrijven van een communicatieplan en projectmanagement. Heel raar om te zien hoe die mensen denken daar... en dat heeft niets met hun IQ te maken, maar puur met het feit dat ze gewoon nooit onderwijs hebben gehad en dingen niet hebben geleerd. Oorzaak gevolg relaties kunnen ze moeilijk bevatten en ze denken bijvoorbeeld heel ad hoc. Het zal echt tijd kosten wil deze 'mindset' veranderen bij ze. Maar het is ontzettend leuk om te zien hoe gemotiveerd sommige mensen zijn om te werken, te leren en iets te kunnen betekenen voor hun community. Veel van deze mensen (zoals onze nieuwe vriend Lerato ("this name means love and loyalty to your family") zullen we ook nog ontmoeten als we onderzoek doen in de townships. De lunch was heerlijk. Echt Afrikaans eten, klaargemaakt door een vrouwtje uit een township. Normaal eten zij dit zelf niet (zij eten vooral maispap en ingewanden..mmmm), maar met geld van de gemeente wordt er een heerlijk maal voor ons klaar gemaakt.
Nou, 's avonds zijn we weer gaan uiteten bij een Portugees restaurant in de buurt. We waren weer met de hele lichting uit Nederland plus Bias en Patrick en een stuk of 5 'ward counsellors' uit de townships...erg leuke mensen. Met deze mensen zullen we ook veel gaan samenwerken. Het was heel gezellig, we hebben erg gelachen (en veel gedronken, want het duurde heel lang voordat het eten werd gebracht). Iedereen was behoorlijk tipsie. Renate en ik hebben toen behoorlijk wat funny faces op de foto gezet (jammer dat ik nog geen foto's kan uploaden, want jullie gaan helemaal in een deuk liggen). We zij ook echt talenten hè... wij krijgen iedereen met een funny face op de foto... hier zijn Hans en Jos niets bij, hahahaha. We zijn tevens uitgenodigd voor allerlei activiteiten. Zo mogen we kerst en oud-op-nieuw in de townships met hen komen vieren... echt, de mensen zijn hier zo vriendelijk en zo geïnteresseerd. Ze willen je echt met hun wereld kennis laten maken. Helemaal top. Weer moe en voldaan (en tipsie ofcourse) zijn we daarna weer naar huis gebracht en gaan slapen).
Vanochtend zijn we om 9.45 opgehaald en naar de waste department van de gemeente Emfuleni gebracht. Hier hebben we kennis gemaakt met onze 'collega's' voor de komende maanden. Ook allemaal hartstikke aardige mensen (een aantal van hen hadden we in Nederland al ontmoet). Zij zijn ook zo 'blessed' met onze komst hier, echt top om zo ontvangen te worden (ondanks dat we hoogblond zijn en om die reden in Nederland evt. nog wel eens onderschat kunnen worden, hahaha). Het is wel zo'n andere manier van werken en denken hier... ben heel benieuwd of we die twee werelden een beetje dichter bij elkaar kunnen krijgen... maar die uitdaging gaan we aan! Vaste werkplek hebben we niet echt, ook internet blijft een probleem (en helaas dus ook het foto's uploaden). Maar we zijn aan het proberen om op de uni iets te regelen... we hopen echt dat dat gaat lukken, want wij als internetverslaafden kunnen echt niet zonder internet blijkt hier.
Daarna zijn we weer bij de mall afgezet en hebben we boodschappen gedaan, waaronder een telefoon kaart die het nog niet doet helaas. Vanavond zullen we zelf moeten koken, we gaan aan de pasta (lekker Afrikaans hè). Toen we naar huis liepen (op zich is dat lopen echt niet erg... dan trainen we misschien al dat heerlijke eten van de vorige avonden eraf... anders kom ik echt 20 kg zwaarder terug hoor, haha) zijn we zeikenat geworden. Ik zeg het niet graag (zou liever zeggen dat het alleen maar heet is hier en dat ze zon schijnt, maar goed). Het is ook heet, maar het heeft echt kei hard geregend. We hebben staan schuilen onder een boom, maar alsnog zeikenat geworden. Vlak in de buurt kwam een (blank) vrouwtje thuis, die aanbod ons naar huis te brengen met de auto. Toen het een beetje droger was, zijn we weer naar het internetcafe gelopen om even te mailen met onze profs van de uni en om eindelijk eens een keer mijn wodski site bij te werken... horen jullie ook eens hoe het hier gaat. We konden niet wachten tot het ophield met regenen, want we moeten weer snel terug naar huis zo... voor het donker thuis he, hahaha. Just like the old days.

Dit weekend gaan we allemaal spannende dingen doen. Morgenvroeg hebben we in een van de township een beauty contest voor kinderen.. van afval hebben zij allemaal kleren gemaakt en gaan dit showen. De winnaar wint een prijs (waarschijnlijk van afval, hahaha). Zondag hebben we een 'braai' (dat is een BBQ) en party in een van de townships. Tevens gaan we dan waarschijnlijk naar een jazz festival bij de Vaalrivier. Allemaal heel spannend en leuk. En we duiken dus echt onder bij de locals. Volgende week (door de week werk, in het weekend leuke dingen) gaan we dan alle townships bekijken die wij gaan onderzoeken, en bijv. ook het buy back centre en zo.

Dat was het wel even voor nu (zit als een gek te typen hier, want kan nog maar 9 minuten internetten, hahaha). Ow trouwens, een collega van de gemeente bood aan dat we binnenkort bij haar konden komen eten. Zij zou voor ons een lokale lekkernij gaan klaarmaken... een potje van alle ingewanden van beesten... mmm... kan nie wachten. Nee serieus, volgens Yvonne was het ook een erg ranzig goedje, en stonk het bovendien enorm. Wil best heel veel uitproberen hier, maar ga dus echt geen potje van ingewanden eten, hahaha. We zullen zien wat dit nog brengt...

Voor nu, hele dikke kus vanuit Zuid Afrika. Ik mis jullie allemaal enorm, maar de foto's naast mijn bed (en alle herinneringen aan jullie ofcourse) maken een hele hoop goed. En natuurlijk maakt het avontuur dat we hier beleven ook een hoop goed... ben echt nog zoooo benieuwd wat het ons allemaal brengen gaat. Maar no worries voor jullie, iedereen (uhm, veel mensen) hier hebben het beste met ons voor...

Tot snel weer, hoop dat er dan wat foto's bij zitten. En mocht ik nog iets leuks zijn vergeten te vertellen... er komen nog genoeg leuke verhalen!

Thabang!!! (be happy in Sotho... Zulu is echt te moeilijk)

-x- Inge

P.S. IK WIL BEESSIES ZIEN... hopelijk kunnen we zeer binnenkort op beesten jacht (om te kijken dan, niet schieten natuurlijk).