Whoo hoo what a ride!!

Sabaidee liefies!!

Zo, eindelijk de lange verwachte update uit het verre oosten. Jezus, waar moet ik beginnen... We zitten inmiddels in Vang Vieng (tube paradise van Laos); daarover later meer.

De laatste dag in Nong Khiaw heb ik heu-le-moal niets gedaan. Lekker gechillt, boekje gelezen, met wat andere toeristen zitten kletsen, muziekje zitten luisteren in de haven en het dagelijkse Laotiaanse leven van een afstandje zitten bekijken. 's Avonds uit gaan eten bij een errug lekker Indiaas restaurantje. Heb nog getwijfeld een nachtje further north te gaan naar Muang dinges, maar na wat rond gevraag toch besloten weer naar het zuiden te gaan. De dag erna dus vroeg opgestaan, spulletjes ingepakt en op naar de boot naar Luang Prabang (die helse busrit had ik echt geen zin in...beetje urenlang m'n plasje op moeten houden omdat meneer de chauffeur weigert om te stoppen... Ware het niet het niet dat ik er last minute achterkwam dat er geen toilet op de boot was en ik op de 6 uur (!!!) durende trip dus geen mogelijkheid zou hebben een bezoek te brengen aan het welbekende kleine kamertje. Ach ja, I'll survive, d'r zijn ergere dingen in het leven, hehe). De trip was behoorlijk oncomfortabel (geen stoelen, maar houten bankjes van een cm of 20 en...geen bar) maar daardoor wel berengezellig. Ik zat op de boot met o.a. een Duits stelletje dat ik al in de bus naar Nong Khiaw toe had ontmoet en nog een andere Duitser die hard backpackert die zijn baard volgens mij zijn hele trip al had laten staan. De route was echt belachelijk mooi, veel mooier nog dan die tweedaagse van Huay Xai naar LP, met erg mooie bergen en zelfs een paar (mini) rapids waar de bootsjungen ons uiterst professioneel doorheen wist te loodsen. Een uur voor aankomst was er dan toch nog een sanitaire stop (typisch Aziatisch blijkbaar, om deze aan het einde van de rit pas te plannen), al was deze uiterst (!) primitief: een klein strandje in the middle of nowhere waar de dames en heren toiletten uit enkel een struikje of bosje bestonden. Wel lekker om je behoefte even te kunnen doen en de benen (en billen, dju) te kunnen 'strekken'. Daarna waren we binnen het uur in LP.

Daar aangekomen ben ik opgepikt door de motormuizen en heb ik een kamer geregeld. Na wat bijgekletst te hebben onder het genot van (eindelijk) een lekker koel beer lao'tje zijn we 's avonds wat gaan eten op de inmiddels welbekende night market (again). Daarna nog een poging gedaan ergens in een bar wat te gaan drinken, maar alles sluit behoorlijk vroeg in LP (behalve de bowling alley waar iedereen zich van de wereld zuipt). Nog een drankje gedaan in Utopia, maar nét nadat we ons eerste drankje besteld hadden, werd ons al medegedeeld dat dit de laatste ronde was en de tent zo ging sluiten. Met mijn beruchte vrouwelijke charme tóch nog een drankje voor on the road kunnen lospeuteren.

En de next morning was het dan eindelijk zover... Door de twee Zwitsers en de Oostenrijkse overlanders (respectievelijk Janine, Fabian en Tom...dat praat wat makkelijker) was ik uitgenodigd voor een motor ride naar Vang Vieng en tegen zo'n avontuur zeg ik natuurlijk geen nee!! Mijn übervolle backpack bij Fabian achterop en ik bij Tom en na flink wat geregel om de motoren weer road fertig te maken zijn we vertrokken. Allereerst heb ik nog even reisleider gespeeld en een rondleiding gegeven bij de Kuang Si watervallen (waar het nu overigens veel drukker was dan bij mijn eerste bezoek) en daarna daadwerkelijk on the road.... DAMN, don't know what else to say about it. Ten eerste is route 13 van LP naar Vang Vieng de mooiste route van Laos (confirmed). Je rijdt berg op af en het uitzicht is adembenemend mooi (en helaas niet eens fatsoenlijk op foto vast te leggen), een en al bergachtig landschap en je rijdt door allemaal kleine dorpjes waar iedereen mega enthousiast naar je zwaait. Daarnaast heb ik in één dag meer blote billen gezien dan de afgelopen vijf jaar bij elkaar, want in allemaal die dorpjes lijkt er slechts een gezamenlijke douche te zijn waar het hele dorp zich staat te douchen, hehe. Na een overheerlijke lokale lunch bij een erg chill restaurantje dat vanwege zijn achteraf ligging vast niet in de Lonely Planet is opgenomen, weer on the road. Het is zo'n heerlijk vrij gevoel om op een motor te reizen: neus in de wind, je voelt en ruikt alles wat je onderweg tegen komt en totale vrijheid!! Daarnaast ben je overal een bezienswaardigheid, dus er wordt aardig wat afgezwaaid en op de gevoelige plaat vastgelegd. Dus ook meteen contact overal. Wat een leven...!
Onderweg werd beredeneerd dat we het niet zouden halen om Vang Vieng die dag nog te bereiken, dus eindconclusie was dat we dan maar ergens moesten kamperen onderweg. Een aantal plekjes overwogen, maar uiteindelijk besloten bij een baustelle ons kamp op te zetten. In eerste instantie een rare keuze om op een baustelle te gaan staan (overigens geen water/rivier in de buurt) maar we zijn nog verder de bergen ingereden en hebben op een uiterst afgelegen plekje ons tentje opgebouwd. Volgens de kenners is dit het meest ideaal, want als je je kamp ergens aan de rivier of bij een dorpje op zet, schijn je de hele dag geïnteresseerde bezoekers te krijgen. En hier waren we heu-le-moal alleen (op wat dierlijke bewoners na).
De heren zijn de tentjes op gaan zetten en de dames hebben zich meteen om het eten bekommerd (want het was al donker aan het worden). Onderweg zijn we ergens in the middle of nowhere gestopt bij een "markt"kraampje waar we tomaatjes en groenten kochten. Op mijn advies hebben we er ook wat koriander en gember bij gekocht en ik moet zeggen we hebben overheerlijk gegeten. Wat je met een beetje ingrediënten, een pannetje, een brandertje en wat geïmproviseer al niet kunt maken: rijst met een curry achtig verzinsel, mjammie!! We hebben heerlijk gegeten (het was inmiddels al pikke donker, dus de baustelle was omgetoverd in Thousand Stars Resort). Doodstil, geen lichtvervuiling en een sterrenhemel maar je u tegen zegt: life is beautiful, meer heb je niet nodig, toch?! Na de afwas (en mijn sarong is nog van nut geweest als afdrooghanddoek...oe en mijn hoofdlampje kwam ook goed van pas en is vanwege zijn merk, pretzl (overlander ding) helemaal goedgekeurd), hebben we koffie en thee gezet en ik had zowaar nog een eetbaar souveniertje van de Phu Si markt in LP (nu niet meer dus, hehe). Dus bij het kampvuur hebben we nog koffie/thee zitten leuten (mét een chocolaatje en een koekje erbij!), zitten kletsen en muziek zitten luisteren (lang leve de i-Phone). Beren gezellig, erg bijzonder en smaakt naar meer (doe mij ook maar zo'n tentje). Het enige dat ontbrak was een lekker koud biertje, maar opeens komt Tom met een kersenbonbon aanzetten: whoohoo, alsof een engeltje je over de tong pist!! Hoe gelukkig je in het midden van nergens met een enkel kersenbonbonnetje en goed gezelschap kunt zijn! Ik heb echt heerlijk geslapen en 's ochtends wordt je uiterst vroeg maar zeer uitgerust wakker van wat dierengeluiden en het eerste zonlicht. We hebben de boel weer ingepakt en na een ontbijtje van vers fruit en muesli en het ochtendritueel (plasje en tandenpoetsen) weer on the road. In het eerste dorpje met twee huisjes zijn we nog even gestopt voor een goed bakske koffie en daarna hop hop gas erop, destination Vang Vieng. Het laatste stukje van de route was ook weer prachtig om te zien en na een aantal uurtjes kwamen we aan in Vang Vieng. Ik had de tip gekregen van een stelletje in Nong Khiaw om ten zuiden van het stadje in Paradise Riverside Guesthouse te gaan zitten, weg van alle drukte en zuipenden toeristen (good choice!). Na wat geonderhandel (de mannelijke charmes deden het hier beter dan de vrouwelijke) hebben we een bungalow geregeld voor 5 euries (handig om toch een douche te hebben, zeker na twee dagen on the road) en de tent mochten we gratis (!) bij de rivier opzetten.

's Avonds zijn we wat gaan eten in het dorp. De verhalen op internet kloppen, het is te belachelijk om waar te zijn, maar in de overvolle restaurantjes ligt iedereen op z'n luie kont Friends te kijken (not our defition of a holiday). De heren hebben zich aan een steak gewaagd (lees: schoonzool) en ik heb me te goed gedaan aan een heerlijk Laotiaanse laap chicken. Nadat we nog wat hadden zitten kletsen en chillen, zijn we nog even een barretje op gaan zoeken (we hadden flyers gekregen voor gratis buckets). Bij de eerste bar was het erg druk en iedereen stond helemaal uit z'n plaat te gaan, sommigen mensen waren al out gegaan (natuurlijk na de hele dag zuipen bij het tuben). Voor ons te druk, dus we hebben daarna een ander barretje opgezocht, waar ze shows met vuur gaven. Daar een tijdje zitten chillen, kletsen en wat gedanst en uiteindelijk weer terug naar het guesthouse voor een good night rest. De dag erna zouden we of gaan kayakken of gaan tuben, maar aangezien Janine heel graag wilde tuben, hebben we daarvoor gekozen. In het dorpje tubes gehuurd en daarna met de tuk tuk naar het start punt gebracht. Daar aangekomen viel onze mond open van verbazing... het was super druk, 99,9% van de erg jonge bezoekers was al compleet de weg kwijt, en wij voelden ons enigszins overaged. We hebben daar zo'n kwartier met open mond staan kijken naar wat er zich voor onze ogen afspeelde en na nog wat gesteggel om onze tubes (een paar zatte apen wilde ze meejatten), besloten we gewoon lekker in de tube te gaan liggen en ons af te laten drijven naar het eindpunt. Dit was echt niet ons ding... We hebben wel enorm genoten van de rit, het was best grappig om vanaf de rivier het feestgespuis te bekijken. Onderweg hadden we een bucket gevonden en daarmee hebben we nog veel waterpret gehad. Ook de veelal Chinese kayakkers die voorbij kwamen en met even grote verbazing keken naar wat er zich in de barretjes aan de rivier afspeelde, hebben kunnen genieten van onze waterpret ;-) Onderweg zijn we nog één keer gestopt voor een sanitaire pauze en daarna kwamen we het bordje tegen "last bar 100 meters, then 90 minutes to Vang Vieng". Aangezien de rivier erg laag stond, ging het niet erg hard vooruit, bleven we meerdere malen steken en kwamen we bij de Bob Marley bar aan toen het al donker begon te worden. Aangezien ik mijn kleren nog aan had, de zon niet echt scheen, was het best koud in het water. We besloten er hier uit te gaan, aangezien we het eindpunt toch niet meer zouden halen voor het helemaal donker zou zijn. Boven aangekomen hebben we ons kunnen opwarmen aan een warm en gezellig kampvuurtje en onder het genot van een Bob Marley en een gratis shotje whiskey om op te warmen, hebben we hier een hele tijd rondgehangen. Er kwamen op een gegeven moment nog een Nederlander en een Australiër aan, die ook compleet onderkoeld aan het raken waren. Sociaal als ik ben heb ik mijn sarong aangeboden om enigszins op te warmen. Toen het al flink donker was, hebben we ons door een bootje aan de overkant laten afzetten met onze tube en daar moesten we maar een tuk tuk regelen naar Vang Vieng. De chauffeur vroeg echter veel te veel geld en we besloten dan maar te gaan lopen. Totdat we hoorden dat het nog 4 km was, toen hebben we onderweg nog een tuk tuk geregeld die ons voor een schappelijk bedrag naar het dorp bracht. Daar aangekomen bleek dat we 2 uur te laat waren (we hadden geen horloges of fototoestellen bij ons, aangezien die gegarandeerd zeikenat waren geworden) en daarom kregen we niet de hele deposit terug. Maar al met al toch een vermakelijke dag gehad (maar nooit weer!). Na een lekker diner in het restaurant bij het guesthouse, hebben we onze spullen ingepakt en zijn we op tijd naar bed gegaan. We zouden de dag erna weer op pad gaan met de motoren naar Vientiane.

De ochtend erna besloten Fabian en Janine echter dat het verstandig was nog een dag te blijven (enerzijds waren ze namelijk ontzettend lui (na die hele rit die ze al maanden aan het maken waren, kwamen ze in Laos eindelijk een beetje tot rust, en dan komt de moeheid eruit hè) en anderzijds moest een van de koffers van Tom z'n motor worden gefixt, want die was gescheurd (en dus niet meer waterdicht) na een schuivert in de besneeuwde bergen van Tibet). De heren zijn het ding dan ook gaan fixen en met Janine ben ik gaan shoppen voor het avondeten en hebben we geluncht bij een kleine restaurantje. Daar trof Janine een Italiaanse overlander, die ook met de motor op pad was (dat volk komt natuurlijk gelijk met elkaar aan de praat over hun avonturen) en we nodigden de goeie man uit voor een zelf gefabriceerd diner in ons guesthouse die avond). 's Avonds hebben de dames dan ook weer een heerlijk maaltje voorbereid, waar de heren van hebben genoten (kei lachen, gewoon koken en met het campingbrandertje IN het restaurant zitten koken; ken hier allemaal). Wederom een erg gezellige avond, met de grootste verhalen van het motorvolk en natuurlijk een hoop nonsense.

Al met al was het erg leuk om de hectiek en hilariteit van Vang Vieng eens van dichtbij te zien, maar zoals gezegd, never again. Het is wel een prachtige omgeving, maar de dronken toeristen verpesten dit behoorlijk. Half Vang Vieng loopt ook gewond rond, aangezien veel mensen zich hebben verwond tijdens het tuben (of met de dollemans acties die ze uithalen bij alle speeltoestellen bij de barretjes...waar overigens ook regelmatig mensen overlijden... leuk hoor, zo'n vakantie...).

Morgen dan op pad naar de hoofdstad, waar ik afscheid neem van de overlanders en mijn reis weer zelfstandig voorzet richting Thailand en uiteindelijk back to Hollanda.

That's it for now, get back to y'all real soon!

Kisses,
Inge