Back in BKK

Sawadee ka vriendjes en vriendinnetjes,

Eindelijk een update uit het verre oosten...ben er gewoon nog niet aan toe gekomen, maar aangezien ik vandaag zo'n 7 uur in een bootje vaar, vond ik dit een prima manier om de tijd te doden.

Waar moet ik beginnen...? Ben dus zondag naar Dusseldorf gebracht. Heb eerst zaterdagavond nog genoten van een overheerlijk en erg bijzonder ethiopisch maaltje bij een restaurantje in Eindhoven (aanrader!!). Voorgerechten sowieso heerlijk, daarbij had ik (spelbreker) een zuid afrikaans wijntje. Daarna even handjes wassen en toen een grote schaal met allemaal hoopjes vlees, vis en sausjes. Pannekoekje erbij en lekker met de handjes eten (het was écht veul lekkerder dan het wellicht klinkt). Het kokosbier was ook lekker, maar de bananenversie spant de kroon. Dus nog een flesje ingeslagen en toen naar de bios, New Kids Nitro (wel leuk, maar wat mij betreft niet de moeite om ervoor naar de bios te gaan). Al met al een heerlijke avond voorafgaande aan weer een nieuw avontuur: Backpacker on high heels, destination Laos.

Air Berlin. Tja, wat moet ik erover zeggen? Eenmaal, nooit meer... Zo budget is ie helemaal niet (qua ticket), maar qua service dan weer wel. Slechts 2x voer gekregen op een vlucht van 11 uur en de rest moest je zelf betalen. Daarnaast raakte ik ietwat in paniek toen ik zag dat je niet een eigen tv schermpje hebt, terwijl ik me erg had verheugd op een lekker filmpje onderweg. Seriously, welke maatschappij (op mahan air na) heeft er anno 2012 geen eigen schermpje? Het leuke was wel dat ik toevallig naast een Nederlander met zijn Thais-Nederlandse dochtertje van 4 kwam te zitten. Te schattig meisje én natuurlijk fijner om wat Nederlands te kunnen kletsen bij gebrek aan een goeie film. Totdat er een ander Nederlands stelletje kwam opdagen en bleek dat papa en dochter eigenlijk niet naast elkaar waren geplaatst. Ik was zo aardig om plaats te ruilen met het Nederlands stelletje, zodat zij én vader en dochter gewoon lekker naast elkaar konden zitten. Bad choice, want mijn nieuwe plek bleek naast een van de zo velen sex toeristen te zijn (daar ga je met je goed gedrag). Later bleek dat dit vooroordeel niet juist was. Het was geen sex toerist, maar een sex emigrant. Hij ging voorgoed bij zijn Thaise 'vrouw' wonen...de derde wel te verstaan. Maar gelukkig zat er alleen een gangpad tussen de andere Nederlanders en mij. Dus toch nog gezellig kunnen kletsen met ze. Ook mooi om te horen dat papa als reisleider werkt in Thailand (via Baobab). Een collega van hem zou ook op woensdag naar Laos gaan met een reisgezelschap (ook Chiang Khong, daarna slow boat naar Luang Prabang). Hij wist dat die groep uit slechts 8 personen bestond en dat er wellicht voor mij ook nog plek was. Hoe fijn (al is het hele feestje niet door gegaan, want toen ik hem belde in Bangkok, bleek dat ze nu gewoon een kleinere bus hadden besteld, en dus was er geen plek meer vrij).
Tenslotte had ik enorme spijt van mijn vrijgevigheid, aangezien onze (de sex emigrant en ik) achterburen al stomdronken het vliegtuig in stapten en daarna als een tierelier gingen doorzuipen. Het ene shotje na het andere adten ze weg. En na een uurtje of twee begon mevrouw doodleuk de hele tent onder te kotsen (ook niet netjes in het zakje of zo, hè). Een stank kan ik je vertellen...gelukkig hoefden we nog maar 9 uurtjes te vliegen, m.a.w. dan ben je wel aan die zure lucht gewend... Tevens werd de dokter er toch maar even bij gehaald toen mevrouw bloed ging spugen. Ze was wel nog zo verstandig te vermelden dat ze vroeger (jaja, was dat vóór de tijd dat ze toch maar weer ging zuipen?) alcoholiste was geweest... En toen de hele ellende over was, kwam man lief pas weer terug gelopen, met, jaja, een biertje in z'n hand. Alles gut, schatz? Al met al een te bizar verhaal. Maar voor mij in ieder geval geen sociale acties meer in het vliegtuig (tenzij ik er zeker van ben dat IK er beter van word) en ook geen Duitse maatschappij meer (ik had het kunnen weten).

In Bangkok aangekomen op boomboom airport zijn we (Leon z'n pa en ik, die toevallig in hetzelfde vliegtuig zat) opgehaald door Leon en Dara. Erg leuk om hem weer te zien (vooral omdat dit de zoveelste "toevallige" ontmoeting is). Daarna met taxi naar Bangkok City Hotel (nieuw hotel, prima prijzen en uitstekende manier om op sjiek aan de backpack vakantie te beginnen). Moet zeggen dat ik na aankomst, na een kort bezoekje aan mijn allerliefste 7-11 meteen het bed in ben gedoken en pas om 21.00 uur of zo wakker werd (heb werkelijk waar nog geen seconde geslapen in het vliegtuig). Leon, Dara en Nick waren toen al op Rambuttri gaan eten, maar we zijn wel nog even de buurt gaan verkennen. Bietje rondslenteren, heb nog wat te eten gescoord bij een straatkraampje (nieuwe verslaving, Thaise fish cookies, té lekker...aroy mak mak) en daarna nog ff biertje doen bij een van de weinige "cocktailbarretjes" in de buurt. En de dag erna was het dan zo ver... Ik had me voorgenomen dat ik dit nog wilde doen, aangezien ik toch via Bangkok naar Laos reisde. En wederom toevallig wilde Leon dit ook met z'n pa gaan doen, voordat ze naar Phnom Phen gingen. Dus wij met z'n drietjes na het ontbijt met de skytrain naar de start van de fietstocht door Bangkok, jaja, zoals het een echte Nederlander betaamt, op de fiets door een metropool ? Wauw, dit was echt he-le-maal geweldig, echt een aanrader als je in BKK bent!!! Door de Nederlandse eigenaar Michael word je ontzettend hartelijk ontvangen (geen wonder dat het Nederlands elftal hier ook is geweest) en door een van zijn Nederlandse guides Marcel van 24 (oet Friesland en hij vindt dat ie nog tot z'n 30ste heeft voordat z'n échte leven begint) en Ed, de hilarisch grappige Thaise guide. Ik had fietsje nummer 21 (wat leuk hè, dat ze dat afstemmen op je leeftijd ?). Tja en verder...kan er wel lang over lullen, maar dat komt toch niet over. Dus even wachten op de foto's (alleen Leon heeft foto's geknipt, aangezien ik mijn tas en fototoestel niet had meegenomen). Wat wel nog leuk is om te vermelden is de hilarische opmerking van Leon z'n pa. In de categorie "je had erbij moeten zijn": na een uurtje of vijf fietsen zegt Nick met een bloedserieuze blik tegen mister guide "sir, you know I have to fly home on the 18th??" Ten slotte kwamen we op de terugweg een andere fietsgroep tegen die net op boom-paadjes eiland aankwamen (weet ff niet hoe het ding heet, maar het is een mooi, schoon, groen stukje Bangkok, waar je over allemaal smalle paadjes over het water moet fietsen), waarop iemand uit onze groep ook weer bloedserieus zegt "het valt best mee met die tarantulas" waarop het mevrouwtje uit de andere groep het ziender ogen Spaans benauwd krijgt!
Na de slopende maar prachtige fietstocht waren we enorm toe aan een lekker koud Singha biertje, maar helaas moesten we wachten tot beer o'clock (het schijnt dus dat er alleen tussen bepaalde tijden alcohol mag worden geschonken en verkocht (o.a. van 17.00-midnight...een bewijs dat ik op mijn trips dus inderdaad niet alleen maar aan de borrel zit, want dit wist ik helemaal niet). Oe en mi dío, wat heb ik pijn aan m'n tedere billetjes van de fietstocht. Dat wordt nog afzien dadelijk twee dagen op de slowboat van Huay Xai naar Luang Prabang...op een houten bankje zo'n 15 uur... Jaja, het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen :-) zelfs niet bij de high heels versie, haha.

Maar al met al waren het een paar leuke dagen met Leon en z'n pa en Dara. Heerlijk om zo de trip te beginnen. Woensdagochtend ben ik met de skytrain naar boom boom airport gegaan. Even word ik overladen met een zwaar, bedrukt gevoel en ben ik een beetje verdrietig...weer alleen nu :-( Maar goed, ik ben er toch, dus ik ga er het beste van proberen te maken....

De vlucht naar Chiang Rai lijkt net een vlucht naar Benidorm. Gemiddelde leeftijd van medepassagiers is ongeveer 93. Mocht ik al enigszins overwogen hebben wellicht eventueel een nachtje in Chiang Rai te blijven, is dat bij deze van de baan. Mijn ontzettend aardige buurman tijdens de vlucht haalt me bijna over tóch in Chiang Rai te blijven, omdat er een paar hele mooie koffie plantages zijn om te bezoeken. Totdat blijkt dat de goede man in de koffiebusiness zit en dus niet helemaal onpartijdig is.

Dus in Chiang Rai geland, ga ik met de taxi naar het bus station en daar spring ik meteen op de lokale bus naar Chiang Khong. Een überaardig meisje weet me te vertellen dat ik het sowieso die dag niet meer haal om naar Laos te gaan, dus de overnachting in Huay Xai komt te vervallen. De 2,5 durende rit is erg mooi. Ik ben de enige falang in de bus, maar dat is juist een heerlijke ervaring. De mensen zijn alleraardigst, al spreken ze geen woord Engels. Onderweg stoppen we een keer of 400; overal wordt in de middle of nowhere een pakketje afgegeven (van boodschappen tot medicijnen en van verdachte pakketjes tot acryl verf). In tegenstelling tot in de grote stad, word je overal met een (oprechte!) glimlach van oor tot oor ontvangen. Word er helemaal happy van, wat een vriendelijke, warme mensen!!!

In Chiang Khong word ik er een kilometer of 3 voor het "stadje" uitgepleurd (de bus is inmiddels helemaal leeg) en ik besluit het laatste stuk verder te lopen (de échte backpacker spirit...maar geef mij toch die high heel versie maar hoor). Van Leon heb ik de tip gekregen voor Boom House Guesthouse en die besluit ik te gaan zoeken. Ware het niet dat bijna alles in het Thais staat aangegeven en niemand Engels spreekt. Maar uiteindelijk vind ik 'm, krijg nog een heerlijk gratis maaltje van de te aardige eigenaar. Daarna nog heel even het stadje ingelopen om alvast wat boodschapjes te doen voor de boot trip van morgen. En helaas voor mijn oren word ik ook nog getrakteerd op een erg fout staaltje karaoke. Omdat ik erg uitgeput ben, val ik rond een uurtje of 9 in een diepe coma....

Tot zover het Thailand avontuur(tje). Op naar Laos!!

Liefs, xxx

Ingelke