Amazing waterfalls and a sky full of stars

Liefies!!

Wachtend op mijn ontbijt/lunch in Nong Khiaw vond ik het wel weer eens tijd voor een update. Heb wel weer het een en ander te vertellen om jullie koude, grauwe, lange werkdagen op te fleuren. Hier komt ie dan...

Woensdagochtend was het dan zo ver. Ik ben mijn gehuurde scootertje gaan ophalen en wat bleek; ze hadden een über hip roze scooter ding voor mij gereserveerd. Yet another bit of good karma. Ondanks het hoofddeksel uit de middeleeuwen (of chips-tijd zoals vaders wist mede te delen, maar ik spot hier een generatiekloofje) stal ik met dit hypermodern vervoermiddel in dé perfecte kleursamenstelling voor een authentieke backpacker on high heels, natuurlijk de show. Na een ontbijtje ben ik op pad gegaan naar de Kuang Si watervallen, een must see volgens de Lonely Planet. Het was een erg mooie route door rural Laos en ondanks de ietwat frisse wind in den beginne warmde het snel op en heb ik alleen van de heenreis al super genoten. Wind door mijn haartjes, zonnetje op mijn huidje en een glimlach van oor tot oor. Bij de watervallen aangekomen mijn scootert geparkeerd, nadat deze door meneer de parkeerwachter van alle kanten eens goed was bewonderd. Entreeticket gekocht en juh, het park in op zoek naar de watervallen. Je hoort meteen al het onheilspellend geluid van kletterend water, maar aangezien ik nog geen idee had wat ik zou aantreffen, bereikte mijn anticipation level al snel een hoogtepunt. Allereerst kwam ik de allerliefste sun bears tegen; daar heb ik een behoorlijke tijd van staan genieten. De beestjes worden goed verzorgd, dat zag je meteen. En ze hebben een flinke ruimte die is ingericht met allerlei speeltoestellen, beetje back to basisschool zeg maar. Enkele beren hadden even de dolle 5 minuten van de dag (als bewijs een leuk filmpje van) en ik heb er erg om gelachen. Het waren echt schatjes. Helaas liep de afspraak met de overheid van meneer Luke uit en heb ik hem niet meer getroffen (helaas dus ook geen real life knuffelen met de beren).

Daarna verder gelopen in het park en al snel kwam ik het eerste stuk van de waterval tegen. Oe la la c'est tres magnifique, of que bonita zoals ze het op z'n Spaans zouden zeggen. Mijn mond viel open van verbazing en de tranen sprongen in m'n ogen...dit was by far het mooiste dat ik tot nu toe op mijn reizen heb gezien. Met stip op 1!!! En aangezien ik lekker op tijd daar was, had ik het park nagenoeg voor mij alleen. Ik ben er echt even voor gaan zitten en heb een paar mooie kiekjes gemaakt. De enige andere bezoekers die er waren hebben ook nog een skone foto gemaakt met mij én de watervallen (je zou anders zo denken dat de foto's uit een gelikte vakantiefolder komen). Mijnheer Bizarro ook nog even op de gevoelige plaat vastgelegd en hij kreeg natuurlijk weer meteen aandacht, hihi. Ontzettende vriendenmaker dat ie is. Daarna heb ik m'n boeltje gepakt, kaakjes weer op elkaar gezet en traantjes gedroogd en ben ik gaan verder lopen. Maar al snel kwamen de waterlanders weer, want het ene prachtige valletje na het andere volgde. Echt onbeschrijfelijk mooi, ik heb er ge-wel-dig van genoten. Al met al een uurtje of twee rondgelopen daar, flink wat kiekjes gemaakt en langzamerhand werd het ook drukker (sund), en heb ik hier en daar nog wat gezellige gesprekken gehad met medereizigers over dit natuurwonder waar we getuigen van waren (ik kwam Kawasaki ook nog tegen, de adhd-Japanner van het diner van gisteren...die had mijn tip blijkbaar opgevolgd). Later in de middag werd het erg druk met grote groepen toeristen en aangezien je op sommige plekken ook kon zwemmen, was er toen geen mooie foto (eentje zonder dikke Duitsers en ouwe vellen in dito badpakken) meer te maken. Maar gelukkig had ik ze al in the pocket. Tenslotte nog even staan praten bij het bear rescue center. Van een van de medewerkers mocht ik Luke even bellen en hebben we afgesproken voor de avond erna in Luang Prabang; hij wilde me wel het een en ander vertellen over het center (maar helaas heb ik deze afspraak zelf af moeten zeggen; heel misschien zie ik hem volgende week nog). En natuurlijk is er nog een erg cute sun bear knuffeltje aan mijn handen blijven plakken (al zei mijn intern stemmetje "doe het niet, doe het niet, niet nodig, te grote beestenbende thuis" ). Daarna ff net buiten het park geluncht met een stel Canadezen (oorspronkelijk uit Laos). Zij herkenden mij als die snelheidsduivel die hen, onderweg naar de watervallen in een trage tuk tuk, op een über hippe roze scootert voorbij scheurde, haha. Daarna ben ik nog naar een tweede waterval in de buurt gereden; eerst terug naar Luang Prabang en toen op goed geluk (had geen kaart van de regio) naar Tad Sea gereden. Het laatste stuk was op een onverhard binnenweggetje, maar ook hier wist mijn scootert me veilig overheen te loodsen. Daarna moest ik een klein stukje in een bootje de Mekong over, en uiteindelijk kwam ik aan het einde van de middag bij de tweede watervallen aan. Het was alleen een behoorlijk domper, want ze waren mooi, maar konden bij lange na niet tippen aan het exemplaar van die ochtend. Ben er dus niet erg lang gebleven en weer teruggekomen in Luang Prabang heb ik mijn scooter-for-a-day aan zijn rechtmatige eigenaar terug gegeven. Daaag lief roze monster van me, see you when you see me.

's Avonds weer gaan eten op de night market en nog een tijd zitten kletsen met de Amerikaanse. Heb echt een paar bijzondere gesprekken met haar gehad en nog een paar mooie complimenten gekregen (ze wilde dat ze net zo goed als ik keuzes kon maken (haha, in tha pocket) over wat ze moest gaan doen en ze noemde me erg mature voor m'n leeftijd) en ik heb haar enorm kunnen helpen met wat interneppen en e-mailen op de i-phone. Quid pro quo zeg ik dan maar. Daarna op tijd naar bed voor de kookcursus van woensdag.

Mijn laatste dag in LP had ik de kookcursus geboekt bij Tamarind Restaurant. Absolute aanrader!! 's Ochtends eerst een bezoek gebracht aan de Phu Si market en nog wat kleine souveniertjes gekocht en daarna naar een top locatie buiten de stad gereden. Wederom een mooi paradijsje voor een kookcursus (na Thailand en Bali, dat waren ook al zo'n toppertjes). De groep was groot, eigenlijk te groot en de chef was erg grappig, maar ging ook heel snel. Dus op een flink tempo hebben we het ene na het andere heerlijke gerecht in elkaar geflanst (ik met m'n goed gedrag aan een flink spicy dipsausje begonnen, maar was even vergeten dat de chillies in Azië aanzienlijk pittiger zijn dan bij de Appie op de hoek, dus spicy spicy it was indeed, poehee). We hebben een paar heerlijke Laotiaanse specialiteiten gemaakt (heb de recepten, dus dat wordt genieten thuis!!). En een erg leuke dag gehad met een stelletje uit Melbourne, eentje uit Washington DC en samen met een stereotype Texaan heb ik me aan een stoofpotje van buffelvlees gewaagd. Al met al een geslaagde dag, wederom de moeite waard!

's Avonds tijdens het eten kwam ik nog een Nederlands stelletje tegen die op de fiets door Thailand en Laos aan het reizen waren. Erg prettig om weer even Nederlands te praten (maar moet zeggen dat ik in het begin zelfs in mijn moedertaal over de woorden struikelde; went toch weer snel, dat Engels praten). Daarna heb ik mezelf als afsluiter getrakteerd op een laatste massage, maar meneer heeft me behoorlijk mishandeld (al is dat achteraf wél het lekkerst!). En daarna m'n tas alvast weer ingepakt en op tijd lekker m'n bedje ingedoken, nog even genoten van een laatste uurtje "The Social Network" op HBO (de enige Engelstalige zender op de tv).

Gisteren ben ik 's ochtends vroeg opgepikt en naar het busstation vervoerd. Daar overgeladen in een ander busje en op weg naar Nong Khiaw (heb onderweg m'n Spaans nog beetje kunnen oefenen met een stelletje uit Spanje). Heerlijk om weer op pad te zijn na bijna een volle week in LP. Muziekje aan op m'n i-Phone en hoppa de bergen in. De wegen zijn hier wel een stuk slechter dan in bijvoorbeeld Thailand en de chauffeur reed als een doorgedraaide rally coureur, maar wél ontzettend genoten van het uitzicht onderweg. Na een anderhalf uur moest ik naar het toilet, maar ging ervan uit dat we bijna op de helft waren en zo zouden pauzeren. Na nog eens 45 minuten vroeg ik vanwege mijn inmiddels volgelopen blaas aan de chauffeur of hij een een pitstop kon maken, maar de man weigerde (ze krijgen commissie als ze op bepaalde plaatsen stoppen en de toeristen daar iets laten kopen), zelfs na een oorverdovend "stop stop stop" van een Chinese medepassagier. Eenmaal bij de pauzeplaats aangekomen, renden we dan ook allemaal als een bezetene naar de plees (gaten in de grond) en klonk vanuit elk hokje een zucht en kreet van opluchting. Daarna waren we binnen een uur in Nong Khiaw... Een mini dorpje in het noordelijke binnenland van Laos. Daar gedumpt bij een soort van busstation en bepakt en bezakt met het Spaanse stelletje richting brug gelopen (aan de overkant van de rivier lagen een paar leuke guesthouses die ik even wilde checken). Onderweg passeerde onze chauffeur ons weer en bood aan ons het laatste stuk te brengen, waarvoor dank. Daarna ben ik uitgekomen bij het te gave Sunset Guesthouse aan de rivier en meteen aan de praat geraakt met een Zwitser die samen met zijn vriendin en (tijdelijk) met een Oostenrijker op de motor door Azië aan het reizen zijn. Was zo gezellig en hing zo'n goed sfeertje dat ik maar meteen een fantastisch bungalowtje aan de rivier heb geroggeld voor twee nachtjes. Dit is by far het beste plekje in Nong Khiaw, dus dat zijn die 12 EUR per nacht absoluut waard. Na te hebben ingecheckt ben ik gaan lunchen met het drietal en daarna was het initiële plan om een boottripje in de buurt te gaan maken, maar Janine had zich één nul vergist en dat bleek uiteindelijk een te duur tripje te worden voor die paar resterende uurtjes, dus zijn we wat gaan drinken bij een erg chill restaurantje om de hoek (hehe, eindelijk een gin tonic, lekkah lekkah!!). Daar hebben we de hele middag rondgehangen en zitten kletsen, over het leven, over reizen en over hun te geweldige avonturen op de motor (inmiddels heel Afrika gedaan, van noord naar zuid een paar jaar geleden, en nu in Azië inmiddels China, India (no go), Nepal en Tibet (big go) en nu dan Laos. Wat een fantastische verhalen hadden zij (ik zeg motorrijbewijs halen?!?! :-)

's Avonds zijn we bij mammi en pappi gaan eten, een erg gezellig stelletje dat een zeer smakelijk restaurantje runt hier (lang leve de Lao curry) en waar het drietal de avond ervoor ook al een bijzonder aangename avond hadden beleefd. Nu snap ik ook waarom, want na het eerste biertje stond pappi met een fles wodka aan onze tafel en nam een shotje (hè, wat asociaal denk je in den beginne nog), totdat het enige shotglaasje dat hij bij zich had de hele tafel rond ging. Ach ja, wodka, kan ik hebben dacht ik. Dus ik gooi het goedje achterover juist op het moment dat Tom mede deelt dat dit geen wodka is, maar Lao Lao whiskey, vermomd in een fles wodka. Pfff, nogmaals mensen, dit is vergif. Er zou zo'n sticker met een groot rood kruis op moeten zitten met de warning meteen een arts in te schakelen mocht je er iets van binnen krijgen. Het steeg me dan ook meteen naar het hoofd en mijn haar werd in ene een stuk witter, wat ook mijn tafelgenoten niet ontging. Moet wel zeggen dat als je je door het eerste shotje hebt heen gebeten, de rest best meevalt, haha. En aangezien pappi flink aan de gang bleef en steeds grappiger werd, kwam het shotglaasje weer bij ons aan tafel nadat het eerst het hele restaurant was rond gegaan. Dus zo zijn we de hele avond aan de gang gebleven. Later kwam pappi nog met een andere fles en die moesten we ook echt proeven. Het was een bruin goedje met een of andere smurrie onderin, het stonk wie nog nie, maar het smaakte een stuk beter dan de Lao Lao. En pappi was hilarisch, had de grootste lol met ons, met z'n Chinese muts, doing the monkey en wijzend naar zijn enigszins opgezette buikje refererend aan zijn zoontje dat spoedig geboren zou worden en dronken ter wereld zou komen. Kortom, een erg leuke avond die we voortzetten bij een kampvuur bij een ander restaurantje in de buurt, genietend van een chocolade croissantje als toetje. Veel gepraat en veel gelachen en daarna zijn we bij de rivier gaan zitten en aangezien het hier 's nachts pikkedonker is konden we genieten van een gigantische sterrenhemel...wow!! Kadootje!! Tom had een app (goskywatch, AANRADER!) en zo hebben we de hemel afgespeurd naar Orion (!) en allerlei ander moois in het oneindige universum boven ons (vooral veel paarden en een man die aan het schijten is). Een hele bijzondere ervaring en tot diep in de nacht hebben we zitten genieten en heul bijzondere gesprekken gehad...we hebben de wereld weer een beetje verbeterd (verbaal dan). Sowieso al een cadeautje dat ik deze mensen heb mogen leren kennen. Absoluut de beste dag en avond tot nu toe...and it keeps getting better and better. Vandaag zijn ze na het ontbijt op de motor vertrokken naar Luang Prabang en zeer waarschijnlijk zie ik ze rondom Vang Vieng (toch nog tuben? Wat ben ik soms toch makkelijk over te halen, hihi) of Vientiane volgende week nog. Zin in!! Heel misschien ga ik ook nog een stuk mee achterop de motor en dan ergens kamperen in de middle of nowhere, maar we moeten nog even kijken of dat tijd- en baggage technisch lukt (mijn enorme backpack is nl. lastig mee te nemen op de toch al volgeladen motoren).

Ik blijf nog een nachtje hier, wil vanavond nogmaals genieten van die sterrenhemel. Daarna wellicht nog een of twee nachtjes door naar Muang Ngoi Neua en dan weer door naar het zuiden. Om het mezelf iets relaxter te maken, heb ik afgelopen dagen een ticket gekocht van Udon Thani (Thailand) naar Bangkok. Tis echt te vermoeiend om dit allemaal met de bus te doen en daarna ook nog naar Nederland te vliegen (dan ben ik zo'n 3-4 dagen non stop aan het reizen; geen zin in). Laatste avond heb ik ook al hotel geboekt in Bangkok, the Great Residence, vlakbij het vliegveld. Er is een heerlijk buitenzwembad, en aangezien ik rond 14.00 in Bangkok aankom, kan ik mijn laatste middag aan het zwembad slijten voordat ik weer terug keer naar mijn nederige stulpje in het koude kikkerlandje. Zucht... het vooruitzicht dadelijk weer 40 uur per week 'opgesloten' te zitten in een kantoortje valt me zwaar. Dat is gewoon niet mijn ding, ben ik niet voor in de wieg gelegd. Maar goed, it's for a good cause...moet weet geld in het laatje komen, hè... Maar tot die tijd, nog een paar mooie dagen in het vooruitzicht! Ik ga nu nog even rondwandelen hier, van het zonnetje genieten!!

Hoop dat bij jullie alles onder controle is. Ttyl!

With love,
Inge