Het komt op gang in Luang Prabang...

Sabaidee lieve mensen zo'n kleine 8.500 km verderop,

Inmiddels verblijf ik al weer zo'n vier dagen in het mooie Luang Prabang. Na de eerste nacht moest ik op zoek naar een nieuw guesthouse en dat was snel gevonden. Aan de overkant van het gezellig Seng Phet guesthouse heb ik voor twee nachten mijn intrek genomen in Nitaya Guesthouse, maar moet zeggen dat er geen lekkere vibe hing. Gelukkig kon ik vandaag voor de overige drie nachten weer terecht in, naar mijn mening, het fijnste guesthouse van Luang Prabang en omstreken, op mijn oude vertrouwde kamertje 6. Voel me hier écht 'thuis' en de lekkerste douche van Zuid Oost Azië draagt hier zeker aan bij...wat een genot. Met wat Hollandse vrouwelijke charme heb ik nog wat kippetjes van de prijs kunnen afdingen, dus das mooi meegenomen. Heb net de olifantengeur, Mekong stank en tijgerbalsem van de meest recente massage lekker van me afgespoeld, haartjes gewassen, nageltjes gelakt, dus ik kan er weer even tegenaan!

Waar was ik gebleven? Na de eerste nacht in Luang Prabang ben ik, nadat ik mijn intrek had genomen in het andere guesthouse, het stadje te voet gaan verkennen. Door mijn heen en weer geslenter, was ik echter een beetje laat voor het ontbijt en heb ik me maar meteen op de lunch gestort: een overheerlijk baguetteje met omelet en groenten en een kopje lokale smurrie (dat noemen ze hier koffie). De mieren liepen door het suikerpotje, maar daar kan mijn imuunsysteem na al dat gereis prima tegen. Daarna te voet weer verder en op zoek naar het Tamarind restaurant om me in te schrijven voor de kookcursus (de enige die ook weer buiten de stad plaats vindt). Helaas kon dit pas op z'n vroegst woensdag, dus ik blijf hier nog wel even hangen. Niet geheel vervelend, wat het is echt een heerlijk, relaxt stadje (al zitten er wel verdomde veel toeristen, maar op zich heb je er weinig last van, aangezien het hier 's avonds op tijd ophoudt...ja, of ik word onbewust niet naar de partyplekken toegetrokken...dikke prima!). Na de inschrijving ben ik aan de Nam Khan rivier op een terrasje gaan zitten en onder het genot van een mangoshake (die overigens verdacht veel naar kokos smaakte) in de bijbel (Lonely Planet) gaan lezen. Wegens de slechtste voorbereiding ooit op mijn reizen, wilde ik nog het e.e.a. uitzoeken: what to do, where to go and how? Laos is een stuk minder makkelijk te bereizen dan bijv. Thailand (nét wat meer backpack proof) en Bali (het blijft een 'klein' eiland). Vliegen is erg duur, zelfs binnenlands, dus boot en bus blijven nog over. Alleen kunnen die er bizar lang over doen, aangezien de afstanden immens zijn (en de wegen vaak dramatisch slecht). Daarnaast moet ik sowieso tot woensdag blijven vanwege de kookcursus die ik per se wil doen, dus nog behoorlijk wat tijd te vullen. Na wat voorbereiding te voet verder over de bamboo bridge naar het über hippe Dyen Sabai, een relatief luxe restaurant met een erg romantische vibe en een prachtig uitzicht over de rivier. Je kunt hier echt uren chillen, hapje eten, drankje erbij en er staan allemaal spellen die je kunt doen om de tijd te doden. In m'n uppie natuurlijk geen drol aan, maar absoluut een plekje om nog eens terug te komen in goed gezelschap (voor de beste plekken is vooraf reserveren wel gewenst). Na een biertje, gebakken varkensreepjes met sesamzaad en wat gehang weer op pad gegaan. Na al dit geslenter was ik wel weer toe aan een massage, maar meneer de masseur was toch ietwat minder subtiel dan mevrouw...al heb ik er natuurlijk weer erg van genoten. Inmiddels regende het ook, dus een prima manier om te tijd te doden. 's Avonds besluit ik me te wagen aan een typisch Laotiaans gerecht, laap en inderdaad, dit is erg smakelijk (al mis ik nog steeds wat chillies). Hopelijk leer ik dit bij de kookcursus te maken en anders verzin ik wel wat, haha. Lekkah lekkah! Daarna weer even over de night market geslenterd en een last minute mahout experience geboekt voor de dag erna. I.p.v. het té toeristische uurtje olifant rijden en weer door, krijg je hierbij je eigen olifant en leer je olifanten taal spreken en mag je je eigen tientonner in de Mekong gaan wassen. Bij de tour zit ook nog een bezoek aan de Pak Ou grotten en een bezoekje aan "whiskey village" waar de authenieke Lao Lao (Laotiaanse whiskey) wordt gebrouwen. Weer terug bij het hostel neem ik nog lekker een beer lao bij de buren en daar kom ik in contact met een Thaise meid (die met haar "professor" op pad is...ik blijf het een vaag verhaal vinden) en twee Koreaanse meiden. Uiterst geconcentreerd probeer ik wat van hun Koreaans-Thais-Engels te maken, maar we hebben wel erg gelachen (en weer wat Thais bijgeleerd...dat Koreaans blijft niet hangen). Heb vandaag trouwens ook nog geld gescoord. Dat was nog een hele uitdaging. Heb toch nog een paar pinautomaten geprobeerd, maar toen er bij eentje een Windows opstart scherm verscheen dat vermeldde "going to sleep", heb ik dat risico maar niet genomen en gewoon met de creditcard tegen een té hoge commissie geld opgenomen. M'n portemonnaie puilt uit van de kippen, haha.

De dag erna opgehaald voor het olifantenavontuur (zin in!). De groep was niet al te gezellig (das een risico van zo'n georganiseerde trip); een Fins stelletje (en na mijn TomTom Finland avontuur keek ik er niet van op dat deze mensen niet gezellig waren), drie Fransen (die zijn sowieso totaal niet gezellig en praten veel, maar dan wel in het Frans) en een Amerikaan. We bezoeken de grotten eerst. Na een wilde rit over onverharde wegen met meer potholes dan weg, waar de chauffeur met een kleine 70 km/u oveheen vloog, kwamen we bij een klein dorpje aan alwaar we in een bootje stapten om naar de grotten te varen. Het schijnt een echte trekpleister te zijn, maar ik vond het een domper. Belachelijk veel trappen beklommen om bij de upper caves te komen, maar daar had ik het snel gezien. Lower caves nog even bekeken, kiekjes gemaakt en weer weg. Wel nog een erg leuk souveniertje voor Noëlle gekocht van bijna-net-zo-schattige-vierjarige-meisjes...al realiseer ik me nu dat Noëlle natuurlijk nog niet zo gek veel heeft aan een sleutelhanger (en had ik er niet al eens een gekocht voor haar?? Hihi). Ach ja, lokale economie weer gesponsord. Onze driver had ons uitgelegd dat we een druk programma hadden en dat we quick quick moesten zijn, omdat we niet veel tijd hadden op alle plekken (ik haat georganiseerde trips). Wel veel lol met de man getrapt, bij gebrek aan gezellige medereizigers (onbegrijpelijk ook hoe veel mensen de tourguide als pleps kunnen behandelen...je kunt er namelijk bijzonder veel lol mee trappen (doet me even terug denken aan het hilarische avontuur met mijn Venezolaanse guide "pappi", haha). Daarna zijn we naar de olifanten gereden. Ik dacht dat ik had geregeld dat ik naar Elephant Village ging, een ecofriendly olifantenkamp waar je redelijk zeker kunt zijn dat de lieve beessies goed worden behandeld. Komen we toch bij een cheap ass kamp aan...pff. Had me het liefst meteen omgedraaid. Nog even overlegd met de andere toeristen en de guide dat ik toch echt had geboekt voor het eco-kamp... en ik bleek ook aanzienlijk meer te hebben betaald dan de rest. Maar onder het motto "we zijn er nu toch", ben ik toch maar opgestapt. Meteen spijt. Het arme dier had zo'n bankje op z'n rug gebonden, de twee olifanten zaten met een soort van buddykoord aan elkaar vast en ik moest 'm delen met de drie Fransen. Pff, afzien hoor. Vond het zooo sneu en voelde me écht schuldig. Op de meeste foto's trek ik dan ook een pruillip en ik zwoer dat ik dit meer zou doen (ben eigenlijk sowieso anti dit soort dingen). Daarna een lekkere lunch gehad bij de farm (in een prachtige, rustieke omgeving) en geprobeerd het gesprek op gang te krijgen wat uiteindelijk alleen écht lukte met Mike from the states. Daarna werd aangekondigd dat we vertrokken naar de watervallen, maar ik wist zeker dat die niet in de door mij geboekte trip waren inbegrepen. Nu bleek dat de Finnen en Fransen wél doorgingen, de flip-flop-loze Amerikaan (had z'n schoenen na een flinke stapavond niet kunnen vinden en was daarom op blote voeten, haha) bleef sowieso op het kamp, want die zou daar overnachten. En ik mocht ook blijven en zou alsnog een Mahout training krijgen. Ik heb nog even getwijfeld, aangezien ik de fantjes maar zielig vond daar. Maar de guide heeft me overtuigd dat het hier echt veel leuker zou zijn dan bij Elephant Village, want daar was het veel drukker... De olifanten waren inmiddels ontdaan van hun zadels en ik had al een band met ze opgebouwd (met een flinke voorraad bananas kom je een heel eind bij een olifant), dus ik besloot te blijven. En ow, wat een feest. We hebben eerst een briefje gekregen met olifantentaal, een korte uitleg en daarna op de olifant geklommen (gewoon in z'n nek(je), zonder zo'n olifant-onvriendelijk zadel) en juh. Jessus, wat zit je hoog op zo'n beest. En ze kon ook wel wat dagcrème gebruiken voor d'r droge huid en een scheerbeurt kon ook geen kwaad. Maar wat een super ervaring. We zijn eerst een behoorlijk steile helling afgelopen (tenminste, de olifant liep, ik zat) en Mike's olifant besloot eerst rustig te gaan lunchen bij de dichtsbijzijnde drive-tree. Bij de Mekong aangekomen zijn we te water gegaan en toen volgde een uurtje of wat waterpret. Heb me he-le-maal dood gelachen. Het beest luisterde daadwerkelijk naar mijn gebrekkige olifantencommando's, mister olifantentrainer had er ontzettend veel lol in de olifant zoveel mogelijk te laten spuiten en twee andere jongens en een lief, schattig meisje zaten vanaf de oever foto's te maken van het hele gebeuren en hebben krom gelegen van het lachen. Wat een TOP ervaring, olifantjes zijn té cool!!! We hebben gebadderd, gewassen, geschrobt en geknuffeld. En het was een prachtige, serene omgeving aan de Mekong. Zo stil, zo relaxt, in het midden van nergens...echt incroyable!!! (de foto's volgen en spreken voor zich). Daarna hebben we de olifanten in de jungle geparkeerd, alwaar ze lekker een middagdutje konden doen. Nog een tijdje slap zitten ouwehoeren met Mike en de guide. En uiteindelijk alledrie een dutje gaan doen, gechillt, rondgehangen en genoten van het niets doen. Een paar uur (!!!) later kwam een busje ons halen en zijn we nog even gaan kijken in whiskey village. De rijstewijn was heerlijk, maar die whiskey was niet te zuipen...leek wel aceton. Dus dat wordt gewoon een paar extra flesjes Sang Som inslaan!! Lao lao whiskey is NIET de moeite waard. Daarna heb ik op de markt nog varken op een stokje gegeten en ben ik moe maar ontzettend voldaan in een diepe diepe slaap gevallen.

Vanochtend weer op zoek naar een nieuw dak boven m'n hoofd, maar karma was aan mij zijde, want ik kon gelukkig weer terug in mijn oude vertrouwde kamertje 6 in Seng Phet. Daarna besloot ik een wandeling te maken nasr pussy hill (Phu Si, maar pussy bekt wat lekkerder). Het is een berg in het midden van het stadje, met een prachtig uitzicht over de stad, een paar tempels (eentje ervan is 's nachts verlicht en lijkt dan boven de stad te zweven...heel mysterieus) en een flink aantal gigantische buddha beelden (én ook nog een afdruk van Buddha's voet...maar als ik dat moet geloven, had Buddha het formaat van een brontosaurus, hehe). Het waren slechts 225 trappen omhoog om de top te bereiken...puf puf, zweet zweet. Daarna aan de andere kant een dito aantal omlaag. Kom ik beneden, blijkt de afslag naar Buddha's footprint op de top te liggen...dus rechtsomkeer en juh; goed voor de conditie denk ik dan maar. Later kwam ik een Amerikaanse vrouwtje tegen die na een helse busrit midden in de nacht was aangekomen en even van voor niet meer wist dat ze van achteren leefde. Al kletsend zijn we aan de wandel gegaan, de rivier overgestoken naar een local village en zo eigenlijk urenlang doorgelopen. We hebben aan een stuk door gekletst, de meest bijzondere plekjes gezien en we kwamen op zulke afgelegen plekken dat we voor een paar kleine meisjes een ware attractie waren...ze wilden ons aanraken, op de foto en met ons dansen. Echt helemaal geweldig!! En met de Amerikaanse heb ik hele bijzondere gesprekken gehad! Na een uurtje of vijf (en waarschijnlijk een flinke omweg terug in de brandende zon), uiteindelijk weer 'thuis' gekomen. Karma was on my side today!! Daarna nog een hele tijd bij mijn guesthouse in het tuintje zitten kletsen en nagenieten en gezien het feit dat ik instant spierpijn in m'n kuiten had van de >600 treden die ik vandaag had beklommen heb ik mezelf getrakteerd op wederom een massage, dit keer bij het Lao Red Cross ... gewoon, omdat het kan.

Inmiddels heb ik ook besloten wat ik de komende dagen nog wil doen. Ik ga dus niet naar Vang Vieng, daar is niets authentieks aan, wordt alleen maar gezopen en al moet de route er naar toe adembenemend mooi zijn, die zie ik wel als ik strakjes de 15-20 uur durende bustrip maak van noord Laos naar de Thaise grens. Nee, ik dompel mezelf liever onder in het échte Laotiaanse leven en vertrek a.s. donderdag naar Nong Khiaw, uurtje of vier ten noorden van Luang Prabang. Vandaaruit waarschijnlijk nog een paar daagjes nóg noorderlijker naar Muang Ngoi Neua en wellicht ook nog even verder up north naar Muay Xai...even kijken hoe het daar allemaal bevalt, zie ter plekke wel wat het precies wordt. Probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden, maar grote kans dat er geen wifi is, wellicht zelfs niet eens stroom (tenminste geen 24/7). I like, big time. Eindelijk back to basic....shit...m'n stijltang doet het dan wellicht ook niet?!?! Aaaarrrgghhh :-) Van de andere kant is er wellicht al het e.e.a. aan rural development gedaan en is er op sommige plekken wél wifi (Lonely Planet is immers al een paar jaartjes oud, dus sommige info is ietwat verouderd). I'll try to keep you posted as much as possible... But in any case, no worries, I'll be safe!!

Vanavond weer lekker buffet gegeten op de night market en met een Japanner zitten kletsen. Ja ofcourse kende hij mijn toekomstige werkgever ook en hij vond het super leuk dat ik voor een Japans bedrijf ging werken (maar oneerlijk hoeveel vakantiedagen ik had, haha). Wel erg leuk trouwens dat iedereen die ik tot nu toe sprak Ricoh kent...! (dat is wel eens anders geweest...ik noem verder geen namen). Ha, het leuke van die gast was trouwens dat hij veel dingen eerst in het Japans zei en al pratende in het Engels ging vertalen...geen touw aan vast te knopen.

Máár, morgen eerst een scooter gehuurd en lekker op pad naar de Kuang Si watervallen. Moet écht bizar mooi zijn. En heerlijk weer met het scootertje op pad en stoppen waar je zin hebt. Heb daarnaast een date met meneer Luke van het sun bear rescue center...lekker knuffelen met beren. Can't wait!!

Nou liefies, dat was weer een lekker korte update, zoals jullie van me gewend zijn. Hoop dat ik jullie grauwe dag er een beetje mee opfleur!!

Adíos voor nu, weltrusten!

Liefs, Ingel