3 weken Azië
Door: Cuki Moto
Blijf op de hoogte en volg Inge
22 Oktober 2012 | Cambodja, Preah Seihanouk
Daahaag lieve kijkbuisvriendjes en vriendinnetjes,
Zoooo...beentjes zojuist fris geschoren, vanmiddag lekker het strand op. Maar eerst het langverwachte eerste verhaaltje uit het verre oosten. Waar te beginnen....
Inmiddels precies 3 weken hier. Op 2 oktober geland op boom boom airport en de eerste twee weken hebben we, onverwacht, in Bangkok doorgebracht. Ik hou van Bangkok, begrijp me niet verkeerd. Het voelt altijd als thuiskomen in deze "gateway to South East Asia". Maar 2 weken?? Nee, das geen lolletje. We hadden een cheap guesthouse, dat dan weer wel. Maar het eigenlijke idee was om meteen door te gaan naar Koh Tao en daar een paar weken op het strand te verbrengen. Alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd eens rustig de revue te laten passeren en een plekje te geven. Maar nee, niets van dat alles.
We zouden eigenlijk op 4 oktober, na 2 maanden Oostenrijk, naar Bangkok vliegen. Ware het niet dat Tom er een week van te voren achter kwam dat zijn Big Bertha niet op 10, maar al op 4 oktober het land uit moest. Vandaar de vlucht maar snel verzet naar 1 oktober, zodat we in ieder geval nog tijd hadden om het temporary import form voor BB voor 4 oktober te verlengen... Ware het niet dat op het customs department bleek dat BB al 6 maanden in Thailand was en dat ze daarom het land uit moest. Niets verlengen import form. Het land uit. Gelukkig bleek dat de boete voor het te laat deporteren van de bike slechts 100 baht per dag was (met een maximum van 1000 baht per maand), dus we besloten dat het geen groot drama was wat later bij de grens aan te komen. We konden Bangkok ook nog niet uit, want mijn allerliefste Shokoofeehtje bleek een paar aandoeningen onder de leden te hebben. We hadden wat reserve onderdelen voor haar meegenomen uit Europa (daar had ze om gevraagd). Er moesten wat dingetjes vervangen worden (zal jullie de technische details besparen, al ben ik wel in no time al een redelijke amateur motor monteur geworden... learning on the job zoals ze dat noemen). Maar nadat deze onderdelen vervangen waren, bleek ze nog meer rook te produceren dan daarvoor. Something's not right... Vandaar dat we de 2 weken daarna zo'n beetje elke dag in de workshop hebben doorgebracht, om te proberen het euvel te verhelpen. En bij het up close and personal bestuderen van dit barrel (zoals Viola haar oneerbiedig noemde), kom je nogal wat andere aandoeningen tegen... dingetje hier, dingetje daar, schroefjes die missen, scheuren die opgevuld moeten worden zodat ze niet uit elkaar valt bij de eerste de beste off road rit, nieuwe bandjes, koffers weer recht hangen, ding-in-wiel fixen zodat het sturen wat soepeler gaat, etc. etc. etc. Kortom, een flinke opknapbeurt was nodig om de scratches and bruises die ze door haar vorige berijder had opgelopen tijdens de avontuurlijke rit van de UK (haar geboorteland) naar Azië, te verhelpen. Maar na twee weken was het dan zover... eindelijk konden we de stad uit en beginnen aan ons avontuur. Dus hop, full gear aan (lekker bij deze temperaturen....not!) en on tha road. Ondanks de enorme rookontwikkeling die nog steeds uit haar billetjes komt, doet ze het aardig op de weg. Ze rijdt errug lekker (en Cuki errug blij om eindelijk weer eens op een fatsoenlijke motor te rijden, met 600 cc'tjes en daadwerkelijk schakelvermogen) al moeten we van de dokter wel elke 50 km (!!) haar olie checken en bijvullen. Al snel blijkt dat ze zo'n liter olie nodig heeft per 200 km. Slik. Das nie gezond nie. Maar ik spreek met haar af dat ik haar veilig naar een echte chirurg in Cambodja breng en tot die tijd netjes elke 50 km haar olie check en bijvul (ik word al een echte pro). Aangezien wij toch geen haast hebben, is het niet eens heel vervelend om elke 50 km te stoppen (sigaretje roken, olie checken, olie bijvullen en juh).
Na een flinke dag rijden belanden we uiteindelijk bij Bee Happy, in de buurt van Rayong, aan het strand. Tom was hier al eens geweest en moet gezegd worden, een erg relaxt plekje in de middle of nowhere (en daar houden we van!). Serendipity is aan onze zijde, want het blijkt dat mister "Don't worry, Bee Happy" toevallig vandaag z'n tentje weer heeft geopend. We mogen bij dit restaurantje ons tentje opzetten (gratis... ook daar houden we van) en we verbrengen de volgende dag, eindelijk eens, met heulemaol niets doen. 's Nachts vindt er echter een flinke storm plaats, waardoor we 's ochtends onze tent in een grote plas water terug vinden. Duidelijk gevalletje wateroverlast...lijkt het Maasveld wel. We besluiten daarom nog een tweede poging te doen: we blijven nog een nachtje en zetten dit keer ons tentje op ín het restaurant...blijven we in ieder geval droog :-)
Dag 2 on the road met Shokoofeh: het paadje dat ons van Bee Happy terug leidt naar de main road is behoorlijk bemodderd door de heftige regenval van de avonden ervoor. Tom helpt haar door het modderigste stuk door en de laatste 200 meter doe ik zelf. Het paadje zag er prima uit, in ieder geval voor een off road weggetje. Ware het niet dat het laatste stuk toch nog behoorlijk bemodderd was. Een micro seconde zegt een stemmetje in mij "neeeeee, geen modder. Kan ik nog niet, mevrouw van Leeuw Verkeer in Eindhoven heeft mij alleen maar geleerd op de geasfalteerde weg te rijden", maar mijn rechterhand is sneller dan mijn gedachten en met een flinke dot gas banjer ik me door de modderpoel heen. Whoohoo, this is fun!!
Na een nieuwe dag van rijden, elke 50 km stoppen, olie checken en bijvullen komen we 's avonds aan in Trat. De grensovergang naar Cambodja halen we net niet, maar heej, we hebben ook geen haast. Nadat we een aantal liter olie hebben ingeslagen bij de plaatselijke Honda dealer, belanden we bij een overheerlijk visrestaurantje, waar we ons te goed doen aan het nodige zee voedsel (mjammie). In Garden Guest House verbrengen we de nacht en de volgende dag bereiken we dan eindelijk de grensovergang naar Cambodja. Na het nodige papierwerk en geneuzel, worden we Thailand uitgelaten en mogen we Cambodja, waarrempel zonder enige problemen, in. Feit blijft natuurlijk dat Shokoofeh nog steeds in Engeland geregistreerd staat op Bryn's naam. Maar hij heeft een prachtig officieel lijkend document gemaakt waarop staat dat hij, de owner, mij, de rider, toestemming geeft om Shokoofeh te berijden en de rest van de wereld te laten zien. Tot op heden heeft dit nog geen problemen what so ever opgeleverd :-)
Nadat we Cambodja zijn binnen gekomen, doen we, zoals het een echte overlander betaamt (zeggen ze), een border dance. Next country, next adventures...bring it on!
Dat was 'm dan, de eerste update vanuit een warm Cambodja. Ik ga me maar eens klaarmaken voor het strand (hoe is het vandaag bij jullie? ;-) )
Stayed tuned for the next adventures of BigTom and Cuki.
Kussies,
Cuki
Zoooo...beentjes zojuist fris geschoren, vanmiddag lekker het strand op. Maar eerst het langverwachte eerste verhaaltje uit het verre oosten. Waar te beginnen....
Inmiddels precies 3 weken hier. Op 2 oktober geland op boom boom airport en de eerste twee weken hebben we, onverwacht, in Bangkok doorgebracht. Ik hou van Bangkok, begrijp me niet verkeerd. Het voelt altijd als thuiskomen in deze "gateway to South East Asia". Maar 2 weken?? Nee, das geen lolletje. We hadden een cheap guesthouse, dat dan weer wel. Maar het eigenlijke idee was om meteen door te gaan naar Koh Tao en daar een paar weken op het strand te verbrengen. Alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd eens rustig de revue te laten passeren en een plekje te geven. Maar nee, niets van dat alles.
We zouden eigenlijk op 4 oktober, na 2 maanden Oostenrijk, naar Bangkok vliegen. Ware het niet dat Tom er een week van te voren achter kwam dat zijn Big Bertha niet op 10, maar al op 4 oktober het land uit moest. Vandaar de vlucht maar snel verzet naar 1 oktober, zodat we in ieder geval nog tijd hadden om het temporary import form voor BB voor 4 oktober te verlengen... Ware het niet dat op het customs department bleek dat BB al 6 maanden in Thailand was en dat ze daarom het land uit moest. Niets verlengen import form. Het land uit. Gelukkig bleek dat de boete voor het te laat deporteren van de bike slechts 100 baht per dag was (met een maximum van 1000 baht per maand), dus we besloten dat het geen groot drama was wat later bij de grens aan te komen. We konden Bangkok ook nog niet uit, want mijn allerliefste Shokoofeehtje bleek een paar aandoeningen onder de leden te hebben. We hadden wat reserve onderdelen voor haar meegenomen uit Europa (daar had ze om gevraagd). Er moesten wat dingetjes vervangen worden (zal jullie de technische details besparen, al ben ik wel in no time al een redelijke amateur motor monteur geworden... learning on the job zoals ze dat noemen). Maar nadat deze onderdelen vervangen waren, bleek ze nog meer rook te produceren dan daarvoor. Something's not right... Vandaar dat we de 2 weken daarna zo'n beetje elke dag in de workshop hebben doorgebracht, om te proberen het euvel te verhelpen. En bij het up close and personal bestuderen van dit barrel (zoals Viola haar oneerbiedig noemde), kom je nogal wat andere aandoeningen tegen... dingetje hier, dingetje daar, schroefjes die missen, scheuren die opgevuld moeten worden zodat ze niet uit elkaar valt bij de eerste de beste off road rit, nieuwe bandjes, koffers weer recht hangen, ding-in-wiel fixen zodat het sturen wat soepeler gaat, etc. etc. etc. Kortom, een flinke opknapbeurt was nodig om de scratches and bruises die ze door haar vorige berijder had opgelopen tijdens de avontuurlijke rit van de UK (haar geboorteland) naar Azië, te verhelpen. Maar na twee weken was het dan zover... eindelijk konden we de stad uit en beginnen aan ons avontuur. Dus hop, full gear aan (lekker bij deze temperaturen....not!) en on tha road. Ondanks de enorme rookontwikkeling die nog steeds uit haar billetjes komt, doet ze het aardig op de weg. Ze rijdt errug lekker (en Cuki errug blij om eindelijk weer eens op een fatsoenlijke motor te rijden, met 600 cc'tjes en daadwerkelijk schakelvermogen) al moeten we van de dokter wel elke 50 km (!!) haar olie checken en bijvullen. Al snel blijkt dat ze zo'n liter olie nodig heeft per 200 km. Slik. Das nie gezond nie. Maar ik spreek met haar af dat ik haar veilig naar een echte chirurg in Cambodja breng en tot die tijd netjes elke 50 km haar olie check en bijvul (ik word al een echte pro). Aangezien wij toch geen haast hebben, is het niet eens heel vervelend om elke 50 km te stoppen (sigaretje roken, olie checken, olie bijvullen en juh).
Na een flinke dag rijden belanden we uiteindelijk bij Bee Happy, in de buurt van Rayong, aan het strand. Tom was hier al eens geweest en moet gezegd worden, een erg relaxt plekje in de middle of nowhere (en daar houden we van!). Serendipity is aan onze zijde, want het blijkt dat mister "Don't worry, Bee Happy" toevallig vandaag z'n tentje weer heeft geopend. We mogen bij dit restaurantje ons tentje opzetten (gratis... ook daar houden we van) en we verbrengen de volgende dag, eindelijk eens, met heulemaol niets doen. 's Nachts vindt er echter een flinke storm plaats, waardoor we 's ochtends onze tent in een grote plas water terug vinden. Duidelijk gevalletje wateroverlast...lijkt het Maasveld wel. We besluiten daarom nog een tweede poging te doen: we blijven nog een nachtje en zetten dit keer ons tentje op ín het restaurant...blijven we in ieder geval droog :-)
Dag 2 on the road met Shokoofeh: het paadje dat ons van Bee Happy terug leidt naar de main road is behoorlijk bemodderd door de heftige regenval van de avonden ervoor. Tom helpt haar door het modderigste stuk door en de laatste 200 meter doe ik zelf. Het paadje zag er prima uit, in ieder geval voor een off road weggetje. Ware het niet dat het laatste stuk toch nog behoorlijk bemodderd was. Een micro seconde zegt een stemmetje in mij "neeeeee, geen modder. Kan ik nog niet, mevrouw van Leeuw Verkeer in Eindhoven heeft mij alleen maar geleerd op de geasfalteerde weg te rijden", maar mijn rechterhand is sneller dan mijn gedachten en met een flinke dot gas banjer ik me door de modderpoel heen. Whoohoo, this is fun!!
Na een nieuwe dag van rijden, elke 50 km stoppen, olie checken en bijvullen komen we 's avonds aan in Trat. De grensovergang naar Cambodja halen we net niet, maar heej, we hebben ook geen haast. Nadat we een aantal liter olie hebben ingeslagen bij de plaatselijke Honda dealer, belanden we bij een overheerlijk visrestaurantje, waar we ons te goed doen aan het nodige zee voedsel (mjammie). In Garden Guest House verbrengen we de nacht en de volgende dag bereiken we dan eindelijk de grensovergang naar Cambodja. Na het nodige papierwerk en geneuzel, worden we Thailand uitgelaten en mogen we Cambodja, waarrempel zonder enige problemen, in. Feit blijft natuurlijk dat Shokoofeh nog steeds in Engeland geregistreerd staat op Bryn's naam. Maar hij heeft een prachtig officieel lijkend document gemaakt waarop staat dat hij, de owner, mij, de rider, toestemming geeft om Shokoofeh te berijden en de rest van de wereld te laten zien. Tot op heden heeft dit nog geen problemen what so ever opgeleverd :-)
Nadat we Cambodja zijn binnen gekomen, doen we, zoals het een echte overlander betaamt (zeggen ze), een border dance. Next country, next adventures...bring it on!
Dat was 'm dan, de eerste update vanuit een warm Cambodja. Ik ga me maar eens klaarmaken voor het strand (hoe is het vandaag bij jullie? ;-) )
Stayed tuned for the next adventures of BigTom and Cuki.
Kussies,
Cuki
-
23 Oktober 2012 - 08:15
Rianne:
Ha...geweldig om weer eens een reisverhaal te krijgen...zo begint voor ons achterblijvers ook het leukste gedeelte van jouw reis!!! hahahaha Hier gaat alles lekker...de laatste dagen zelf geweldig weer...gemiddeld 22 graden..wat wel lekker is voor de tijd van het jaar, maar waarschijnlijk staan we aan het eind van de week allemaal te krabben bij de auto ;)) love you -
23 Oktober 2012 - 11:16
Viola:
Ingeling!!!
Wat je zegt Rianee, heerlijk weer jou reisverslagen lezen!! Hier op kantoor onder de TL-buizen....
Ik?? Oneerbiedig die motor een barrel noemen?? Zo te lezen wat 't beestje mankeert lijkt me dat wel een toepasselijke naam, niet? Tot alles verholpen is natuurlijk! ;-)
Geniet van je dagje strand en mister "Don't worry, Bee Happy". Dus hij is ook weer in zijn relax-mood?
X
-
23 Oktober 2012 - 11:18
Gerard:
Ha Cuki, de schrijverstalenten zijn weer on the go, in goed Chinees. Geweldig om weer eens iets te lezen van jullie avontuur. Ik heb wel te doen met Sjokoohfeeh, zo op haar oude dag door de modder, woeiii.
Localinformation al door Rianne meegedeeld, hoef ik dus niets over te zeggen. Ik geloof niet zo in krabben, want ik heb geen jeuk, hihi.
Veel plezier en tot de volgende keer maar weer, on Skype, zo to speak.
Lots of hugs,und schöne Grüsse an die Füssen, ikkuh. -
23 Oktober 2012 - 12:13
Hannie:
Wooooow ... ben blij weer eens te lezen hoe het met jullie gaat!!! Hoop nog een heeeeleboel mooie verhalen te lezen, dat is echt meegenieten vanuit Hollandia. Hier is het mooi herfstweer, daar geniet ik van, lekker fietsen en wandelen in ons prachtige landje, nu het nog kan, want de vervelende weersomstandigheden komen er toch wel aan. Dan moeten we ons weer gaan vermaken met andere activiteiten...
-
23 Oktober 2012 - 13:29
Lien:
Wat heerlijk, om die avonturen weer te lezen.... Het lijkt bijna alsof je met mij op vakantie bent, zoveel maak je mee ;-)....
Doe maar lekker genieten van je geschoren beentjes, de zon, zee en strand.... Tot snel!! :)
Love you! Dikke kus -
02 November 2012 - 15:21
Loek:
Heeey zussie!
Het heeft even geduurd maar hier ook een reply van mij.
Inderdaad leuk om de verhalen te lezen zeg! Lekker dat jullie nu eindelijk een beetje op weg zijn he.
Al een beetje tot rust gekomen? Heeft Bizarro ook al eens Shokoofeh mogen berijden of komt ie net niet met zijn voeten (of eerder stompjes) bij de versnelling?
Hier is alles 'as usual'. Alles braaf enzo :-)
Tot snel en veel plezier nog!
xxx
-
22 December 2012 - 01:44
Ralf:
leuk, blijf schrijven joh!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
